Piszę list do ciebie
Długi i uczciwy
Tłumaczę w nim wszystko
Z należytą dokładnością
Wiernie opisuję zdarzenia i obrazy
Byś wszystko wiedział
Potem chowam go głęboko
W czarne zakamarki szuflady

I piszę list drugi
Krótki i zdawkowy
I ten wyślę do ciebie
By ci serce nie pękło

Wieczorem czerń jest modna
Więc jako modnisia
Gubisz ją nad ranem
I bawełną białą
Niewinnością raczysz
Zdradza cię jednak
Rumieniec
Ruch ręki co włosy poprawia
W myślach czekając wieczora

W podziękowaniu za inspirację dla M.

Wyjedźmy na południe
Lub ku zachodowi
W góry Wagnera
I Straussa modre przestworza
W Góry Hercu
W Alpejskie doliny
Bacha i Beethovena
Skaliste rozpadliny
By wjechać na płaskowyż Bizeta
A potem zakręcić Mozartem
Walcem wokoło Wiednia
I skoczyć Do Włoch na cyrulika
Do Wenecji posłuchać Figara
A potem powrócić do Polski
Na Chopina Lutosławskiego
I współczesnego nam Kilara

To poprzez me uszy
Kłaniam się tobie Boże
I klęczę przed Twym wiekuistym
Dzieła majestatem

Jakbym przeszedł suche morze emocji
Sam tego nie rozumiem
Jednak określenie to
Przedziwnie pasuje
Jakby przylegało
Do strudzonego ciała
I ściśniętej duszy

Po tych trudach
Przyszło mi poczuć
Przepiękne odczucie
Tęsknoty za ludźmi

Ona mnie rozumie
Więc wie jak być przy mnie
Wie co lubię
A ja daję jej ogród marzeń
Jednak długo się schodzimy
Rzadko odnajdujemy
Wyraźnie tęsknimy
Oczekujemy w pościeli
Niepotrzebnie dręczymy osobno
Po prostu
Kochajmy się
Póki skończy się czas

Znam Sławka od dawna
Co jakiś czas go widuję
I choć wiem że człowiek ten wiele rozumie
To popłynie z prądem
I nic nie wykrzyczy
I nic nie powie

Z wiatrem przeminą fakty znaczące
A ekran pokarze zbyteczną ułudę
A Sławek choć gdyby mandat niczym buławę
Nic zwyczajnie
Nic po prostu nie powie

Nie spisze raportu o tym co było
Bo lud pokorny go nie poprosi
I tylko tyle będzie ludowi
I tylko tyle co sam dostrzeże
Tyle tylko co go obchodzi

Nie wiemy co się dzieje
Co mówią i czy mówią szczerze
A statystyka jak pies w kącie
Wielokrotnie dotkliwie pobita
Ilu zginęło naprawdę
A ile pomimo tego
Ile w latach poprzednich
Na raka i grypę
Lub na coś niewyjaśnionego
Ilu teraz w Turcji a ilu na Białorusi
Czy to idzie kostucha
Czy pieniądz po bruku stuka

Znam ten strach
Wykuty po pod szkłem
Utrwalony po ciemku
I wbity jak klin
W kark społeczeństwu
Rozbiegły myśli miliony
Co naprawdę się stało
Czy szczepić się
Strachem powiało

W Turcji u Erodowana
Na ich kiedyś Grackiej riwierze
Bawią się tłumnie
Rosyjscy turyści
Drwiąc i śmiejąc się szczerze
Z pandemii korona na świecie

I zapewniam cię czytelniku
Że tak właśnie się dzieje
W tym listopadzie
Tłumnie ludzie się bawią
I ku..wa nic nikomu
Złego nie dzieje

Nie padają ludzie jak muchy
W Mińsku na Białorusi
Ni w Moskwie na Arbacie
Ani w Ankarze u Endogenna
Wiwat dyktatura
Jako jedyna dziś władza
Uczciwa i oświecona

Ja płaczę stojąc w deszczu
I we łzach cały moknę
Słuchając ludzkiej mowy
Patrząc ludziom w okno

Ja widzę bank kredyty
I ludzi co w to wsiąkną
Oddając całe życie
Wszystko co zarobią

Ja płaczę bo pamiętam [...]

Nawet gdy dom
W kłamstwie i drwinie
Póki rozstrzygniesz sąd
Kto winien
Odejdzie on lub ona
A ty poczujesz się
Zraniony lub zraniona
A dla niej lub jemu
Po wszystkim tym
Nie drgnie choć odrobinę skroń
I będzie dalej swe życie
Podłe wieść
Jak gdyby nigdy nic
I niby co
I niby nic

Boże drogi
Nie bądź już
Tak miłosierny
Bądź karą sprawiedliwą
Pamięcią i prawdą
Sądem za życia
Pomnikiem przykazań
Szeregiem znaków
Twego istnienia
Jak krzew gorejący
Bądź

I zgnieć bo nas zgniotą
I ocal
Wszak wedle Ciebie
W Syrii
Pokornie żyjemy

Boże drogi
Nie bądź już
Tak miłosierny
Bądź karą sprawiedliwą
Pamięcią i prawdą
Sądem za życia
Pomnikiem przykazań
Szeregiem znaków
Twego istnienia
Jak krzew gorejący
Bądź

I zgnieć bo nas zgniotą
I ocal
Wszak wedle Ciebie
W Syrii
Pokornie żyjemy

Mała iskra w nas

Jak olśnienie

Niczym supernowa

A to tylko

Ulotne wspomnienie

Co szybko opadło [...]

Nie jest tak źle
Można się ułożyć
A nawet wiele podpatrzeć
I zyskać na tym
A ludzie
Z natury zazdroszczą
Lub są zawistni
A czasami potrafią pomóc
Lub nawet się poświęcić
Tak jak liście na drzewie
Zmieniają swe barwy

Wyszarpnąć z żyłami
Co w tym człowieku
Najlepsze
I złożyć na katafalku
I palcem pokazać
Wykrzyczeć obwieścić
Wszem wobec współczesnym
Patrzcie patrzcie
Jak tego niewiele
Daleko mu było daleko
By choć trochę być świętym [...]