RozaR

Jaki piękny wieczór

Taki wiosenny i ciepły

Naprawdę przyjemny

Jest lekko i miło

Że tu stoimy i żyjemy

A tych starych

Co i tak niedomagali

Nie szkoda

A nas niech los łaskawy

Przy życiu zachowa

Ale będzie fajnie
Pojechać na wczasy

Pić piwo z przyjaciółmi
Mówić cięte żarty

Przepychać popychać
Puścić muzykę i zatańczyć

A potem rozpalić grilla
I soczyste mięso smażyć

Ale będzie ładnie
Po tej kwarantannie

Gdyby Herbert kończył inne szkoły
Gorzej pisał
Oraz bardziej był wkurzony

Mniej uroku
Nieco inne miał korzenie
Jeszcze bardziej był krytyczny
W dość surowej swej ocenie

Bardziej był wysportowany
No i w handlu obeznany
Gdyby go kusiła na gitarze gra
To by pisał tak jak ja

W twórczości Herberta jak i całym życiu dostrzec można dylematy natury moralnej, które są wyjątkowo tożsame z moimi . O ile można podejrzewać że udzieliło mi się co nieco z Herberta to jest cała masa tematów , które to zaistniały niezależnie a są tożsame. Mam niezwykłą przyjemność cyklicznie odrywać zdumiewające podobieństwa . Na przykład wiersz ,,Chodasiwicz ,,Herberta ma podobny przekaz jak mój ………………………. Niestety nie podam tytułu bo mi go wykasują z racji na obrażanie sław polskiej literatury . Wierszyk ten był już raz usunięty i chyba dzięki tylko nieuwadze tutejszych cenzorów – gryzoni przetrwał na tym portalu . ( nie dotyczy cytay.info)

Jestem bogaczem
Bo mam ogród jak park
Mam górę i staw
Drzewa wszelakie i ptaki

W czasie pandemii
To chyba skarb
Jednak bez ludzi
Ile jest wart

By zrozumieć dobrze sytuację w danej epoce należy dopuścić do siebie wszystkie spojrzenia na rzeczywistość . Wiersz nie jest odpowiedzią - ma jedynie pobudzić analizę .

Rozgrywka światowa się zaczęła
I opowiedzieć się musicie
Inaczej zostaniecie sami
Sami przeciwko wszystkim na świcie

Wy - wy swych morderców nie widzicie
Co Ukrainę głodzą
Więzią miliony
A waszym strzelają w potylicę

A ja - ja niemieckich chłopców
Przeciw nim na śmierć wysyłam
Więc wy - wy Polaczkowie
Na co do diabła liczycie

Nie – nie będzie dla was szacunku
Nie zaznacie litości
Bo stanęliście po stronie zła
I bronicie ciemności

Człowiek radia Wojciech M.

Usiadła nam na karki historia
I skrzywiła gęby
Wlecze się ta przeszłość za nami
I rozrywa nas na strzępy

Dlatego żal mi tego głosu
Od wielkiej rockowej muzyki
Głosu wysokiej jakości
Dobrego żartu a jednak i polityki

W czasie podziału i zarazy
Odchodzi człowiek niczym granica
Między tym co było za niego
I tego nowego co będzie

A wydawało się że był zawsze
Od czasów czerwonej epoki
Do teraz
Teraz go niestety nie będzie

U progu

Nie ma już widma
Globalnego ocieplenia

Hades przygotował miejsce
Których braknie w szpitalach

Nie ma pędu szczurów
Zwolniły zegary
Nie masz ucieczki
Tak jak nie ma kawiarni
Został łut szczęścia
Lub świadomość kary
Za grzechy nasze

Witają nas nowe czasy
Które stoją otworem
Jak ołtarz ofiarny
Przed nami

Nic co dzieje się wokoło
Co przed oczy nasze wchodzi
Nie powstało bez decyzji
I pieniędzy możnych gości

To co dzieje się na wojnie
Jak powstała i się toczy
To co widzą i słuchają
Nasze uszy oraz oczy

To co idzie przez głośniki
Kto zostaje mężem stanu
Choćby wybryk precedensu
Forsa w gardle waszym stanie

Kto nagrody i splendory
Gdzie kamera ma spoglądać
Ustaliła skrupulatnie
Ciemna czarna silna postać

Co to będzie co to będzie
Jeszcze ludzie chodzą wszędzie
Jeszcze w sklepie uśmiechają
Jednak szybko odwracają

Ropa tania i metale
A na rynku pusto
Chłodno
Ludzi wcale

Ile będzie może miesiąc
Albo dwa
Tyle miała potrwać druga wojna
Która trwała aż sześć lat

Brrrr.

Ty mi górą ja ci murem
między nami wielki dół
tyś mi skałą ja ci wiatrem
czas podzielił nas
Tyś wysoko ponad granią
a ja w dole nad tą rzeką
woda z gór dotarła tu
Ja w jej toni przypominam
czas gdy most powstał z kamienia
i otwarte były bramy furtki
nawet zwykłe drzwi

Grzesio zasnął
I uśmiecha
Cos pięknego mu się śni
Nagle szarpnął ręką prawą
Lewą łapie czegoś chce
Zadrżał cały twarz w grymasie
Prawie płacze
Głową kiwa
Kogoś szuka w swoim śnie
Chyba znalazł bo rozluźnił
A po chwili
Znów uśmiechnął się

Pierwszym który się nie wstydził
I rzucił kamieniem był komunista
Jednak nie w jawnogrzesznicę
Ją przygarną do siebie
Rzucił w rzymskiego strażnika
On i jego zwyrodniali towarzysze
Synowie z bogatych domów
Męty społeczne i ku.wy
Zaczęli tworzyć
Nowy porządek świata

Nasze grzechy
Są za szybą malowaną
Taka samą
Jak kiedyś były w kiblach
Przez szpary można dostrzec
Krępujące obrzydliwości
Można też szybę
Ponownie pomalować
Starczy na jakiś czas
Nim myśl wolna
Niczym dzika koza rogami
Zarysuje szybę i powrócą obrazy
A sumienie głowę wykręci
Od pamięci od pamięci

Cóż moje błędy drobiazgi
Choć wiertłem stają mi w głowie
Jak wy żyjecie
Wy
Co tak lekko
Stąpacie przez życie

Niedługo wiosna
Zakwitną kwiaty
Zrobi się ciepło
Powrócą ptaki
Będzie przyjemnie
Pięknie i ładnie
A koronawirus
Gdzieś hen przepadnie