W związku z coraz większą ilością zgonów po pseudo szczepionce na covid oraz coraz większą ilością ujawnianych zgonów ludzi starszych ściśle powiązanych z owym preparatem, ponownie publikuję wiersz o odpowiedzialności służby zdrowia - lekarzy i pielęgniarek .

W momencie pierwszych wątpliwości powinni zaniechać szczepień.

Najbardziej bulwersującym przypadkiem tragedii jaka dokonała się poprzez szczepienia to śmierć dwunastoletniego chłopca z Rzeszowa, który zmarł na drugi dzień po przyjęciu tego eksperymentalnego szczepienia. Potem powiesiła się jego matka, która go namawiała i zaprowadziła na szczepienie .

O zgrozo LUDZIE !!!

Ja chcę koncertów jesienią
I poczuć ducha wspólnoty
Ludzi dobrej woli

A potem wyjść szeroko
W ulice Warszawy
Oddychać wilgotnym przestworzem

I zajść do baru
Na małą szklaneczkę
Wśród ludzi z widocznym

Uśmiechem na twarzy

Lecz widzę ogień
Co nocą gra marsza
Na werblu ze stali

I ludzkie cienie
Co mkną po ścianach budynków
Smutnej jesiennej Warszawy

Rzewny akord bluesa
Z rockowym zacięciem
Lubo śpiew rosyjski
Z białym zaśpiewem
Co leci po stepie
I chwyta za serce
Nastrojem swym i dźwiękiem
Niesie nas i jest pięknie

To piękno dotyka
Otula i wchłania
I jest wtedy dobrze
I czuć w pełni zmysłami
Brak grawitacji
Czyli szczęście

Choroba to strefa odrębna
Ma swe wartości choć trudne
Zdrowemu do pojęcia
O dziwo to przestrzeń bogata w doznania
I parametry fizyczne
Trudne do ogarnięcia
Jak i do wytrzymania
Choroba lub trafniej schorzenie
Ma zapach czasami
Palącego się futra lub domu całego
I przestrzeń zamkniętą w czterech ścianach [...]

Jestem mężem stanu
Oczywiście takiego to stanu
Na jaki ma wpływ

Świat niezbyt wielki
A los niezbadany i ja
Nad tym zwyczajnie zatroskany

Odrzucę lub zegnę
Pod kołem zębatem
I tak wszystko potoczy inaczej

Czasami coś ugram bywa że sporo
Ogólnie do przodu

I m bardziej kuleję
Tym bardziej z pokorą

Przyszło mi paść na kolana
Przed własnym narodem
I ręce wyciągam do niego
Łapię za poły ubrania
I wołam wołam
Opamiętaj się proszę
Kobieto i chłopie

Wołam do was w bólu
Bo obraz waszego upadku
W piersi mnie pali
Gdzie koniec tej paranoi
Co zrobić byście
Rzeczy proste zrozumieli
I zwyczajnie bać przestali

Że kłamstwo powszechne
I mózgów pranie na co dzień
Ja wołam ŁOTROM NIE WIERZCIE
Zmrużcie oczy i policzcie spokojnie
Nie było epidemii nie było
A was zaszczepionych
Racz zachować Boże

Zbuduje sobie
Moje królestwo małe
Wykopie fosę
Otoczę murami
Postawie wieżę wysoką
Co będzie przecinać
Przestworza niebieskie
Pomiędzy chmurami

I tylko nie wiem
Czy na jej szczycie
Postawić krzyż
Czy koguta z blachy

Kiedyś zwalczana
Potem zwalczona
Teraz przylazła
Forsą wabiona

Nie uprzedziła i nie pukała
Rozlała wszędzie
Potem kto fikał
Za mordę brała

Przyszła pod rękę
Z ludzkim obłędem
Strachem o życie
I śmieci obrzędem

Ten naród
Co ją przegonił
Teraz ją przyjął
I jej się pokłonił

Co się narobiło
Na tym Bożym świecie
Dzieci będą szczepić
Czy wy ludzie wiecie

Coś tam wymyślili
I nie przebadali
Duzi będą mali
Czarni będą biali

Że szczepić trzeba
Starszych namawiali
Oni uwierzyli
Poszli jak ........

Czy wszyscy przeżyli
One nic nie wiedzą
Bo w mediach cenzura
Wszyscy cicho siedzą

Oj wy takie jedne
Czarnej maści łgarze
Zostawcie wy dzieci
Bo was Bóg pokarze

Opozycja oraz cała reszta
Tej krzyczącej grupy
Chętna do krytyki
Choćby była z dupy

Wyciągają z dziurki
Sprawy nawet malusieńkie
Zrobią z nich ogromne
Tak jak z drzazgi belkę

Ale jakoś dziwnie
Jedność w propagandzie
Propagują wspólnie
Szczepionki oraz kwarantannę

Nie ma słów krytyki
Nawet krótkiej wzmianki
Wszyscy na jednym sznureczku
U tej samej niańki

Choćby nie wiem ile było
Kłamstwa i cenzury
Pisiory platfusy są to
Szczury z jednej dziury

Wzięła szczepionkę i zasnęła
A że była duchem piękna
To z pewnością
Poszła do nieba

Kto ją zabił
Czy to zabójstwo było
Może to fakt drugiego rzędu
Albo objaw statystycznego błędu

Lecz żyła i zmarła [...]

A może popychadło jest trafnie popychane
A może miernota zbyt wysoko mierzy
Zwyczajnie nad wyraz
Ludzie oceniają
I tam gdzie kłamstwo wyczują
Po prostu
Przeganiają

Tym razem
Anioł śmierci
Nie był spektakularny
Nie posiadał skrzydeł
Nie był nawet wysoki
Nie grały mu bębny
Ni pomruk złowieszczy
Trzask kości łamanych
Lub gromów niebieskich

Nie było wojny
Krwi lamentów i trwogi
Anioł był kobietą
W białym fartuchu
Z delikatnymi dłońmi

Witaj na co dzień
Ja tak wyglądam
W koszuli brudnej
Krępy brzuchaty
Z wyglądu niechluj
Zwykły obdartus
Kamieniarz cieśla
Mistrz w rękach
W oczach
Ja nędzarz

Po kilku słowach
Świat się zrównuje
U mnie jest ukłon
Akt równowagi

Oddaje Tobie
To co zrodziłem
I to czym nigdy
Nie wzgardziłem