Moja dusza, jak otwarta rana,
Krwawi z bólu, co serce rani,
Gdzieś wciąż szukam Twojego cienia,
Lecz wokół mnie tylko pustka i mgła.

Myśli, jak płaczliwe dzieci,
Oblegają mnie z każdej strony,
Światło zgasło, zostawiając mnie w mroku,
A ja próbuję zapomnieć, odtrącić uczucie.

Lecz Ty zawsze będziesz tą wyjątkową,
Kimś, kto zostawił swój ślad w moim życiu,
Jakbyś zacisneła dłoń na moim sercu,
I wyrwała je z piersi, zostawiając pustkę.

Szukam znaku, że Ty też czujesz ból,
Że Twoja dusza krwawi tak samo [...]

Soczysta czerwień, jak płomień ognia,
Zawładnęła myślami moją wyobraźnią.
Aż po czubki palców, drży moje ciało,
Tęsknota i pożądanie w sobie skrywam cało.

Bezsenność mi towarzyszy, od nocy do świtu,
Gdy myślę o Tobie, rozpalając w sobie bunt.
Twoje oczy, jak rubiny, promienieją w mroku,
I ja wiem, że pragnę Cię, jak żaden inny mrok.

Zapachniała grzechem, ta miłość namiętna,
Pragnę Cię na zawsze, aż po same granice świata.
Niechaj ta soczysta czerwień, ogniem rozgorzeje,
A miłość nasza, w wieczności się utrzyma wiecznie.

Ktoś powiedział, że los toczy się jak koło,
Wypatrując naszych słabości i wad,
Nigdy nie wiadomo, co przyniesie jutro,
Czy uciechę, czy też łzy i smutek brak.

Jednak w sercu zawsze tli się nadzieja,
Że zdołamy wszystkim przeciwnościom stawić czoła,
By wyrwać się z niekończącej się udręki,
I walczyć z losem jak rycerze ze złota.

Każde wyzwanie i trudna chwila,
To tylko kolejna szansa, by się zmierzyć,
I z dojrzałością przegonić przeszkody,
Jak wilki zwiastujące nową wiosnę.

Czasem w głowie rodzą się [...]

Na krańcu świata, gdzie zachód ze wschodem schodzą się,
Tam gdzie wojna krwawo toczy swe pieśni,
Gdzie walka jak morze szaleje wśród sztandarów,
Tam znajdę Ciebie, jak gwiazda wśród ciemności.

Gdzie miecz z toporem w lancę się składa,
Tam, gdzie ludzie jak drzewa, gniją i odpadają,
Gdzie życie i śmierć razem stoją,
Tam Ciebie odnajdę, jak deszcz na skale lający się z nieba.

Gdzie tarcze z toporem, swe myśli składają,
Tam gdzie rycerze i łucznicy się biją,
Gdzie skrzydła śmierci gęsto się kołyszą,
Tam [...]

Nie szukaj miłości siłą swoją mocną,
Bo to jak chwycić wiatrów ciągły bieg.
Ona sama cię znajdzie, jak gwiazda nocą,
Co z nieba spadła, by ujrzeć Twój bieg.

Miłość to jak płomień, co w sercu płonie,
Nie da się ujarzmić, ani przywołać,
Wypływa z serca, jak rzeka z gór spłynie,
A czasem wiosną, jak pąki kwiatów rosnąć.

Nadchodzi nagle, jak burza w lecie,
Zmiata z drogi, co jest niepotrzebne,
Nie zważa na czas, miejsce i okolicę,
Jak ptak wolności, gdzie chce, tam lecić może.

Nie szukaj miłości, ona sama przyjdzie,
Jak wiatr, co powieje, kiedy chce,
Otwórz oczy serce, nie bój się ryzyka,
Bo miłość jest cudem, co niesie szczęście z sobą każdemu w życia ciągu.

gęstwie myśli snuję się jak liść
I w otchłaniach duszy gubię się bez wieści
Jak ptak w zamkniętej klatce, tkwię
Przyparty do muru, skazany na cierpienie

W mym sercu huczy burza emocji
Jak morskie fale, co wciąż nabijają w zatokę
I choć próbuję się z nimi zmierzyć
To zawsze kończy się na klęsce

A jednak marzę o wolności, jak ptak o niebie
O krystalicznie czystym źródle, co wciąż leci
I może kiedyś uda mi się wyjść z mroku
I dotknąć tęczy, co tak pięknie mieni się w słońcu.

Głęboko w duszy mojej snują się marzenia,
Jak korzenie drzew, co sięgają do gwiazd,
Przepojone metaforą losu i czasu,
Jak rzeki płynące przez góry i las.

A ja idę wciąż naprzód, pośród zawirowań,
Jak ptak w locie, co wiatr ponad sobą ma,
Świadomy, że każdy krok może mieć znaczenie,
Jak liść, co dryfując, nie wie, gdzie go poniesie dalej.

Czy tam, gdzie słońce zachodzi za horyzontem,
Czy gdzie nocą gwiazdy błyszczą jasno na niebie,
Czy może gdzieś tam, gdzie zawsze jest wiosna,
Gdzie kwiaty rosną w obłokach, [...]

Życie to walka z demonami,
co dzień na drodze stoi jakiś nowy strach.
Jakby to wszystko było szarą mgłą,
która na duszę kładzie ciężki smak.

Są demony, co w duszy się wcielają,
i mroczne myśli w nas podsycają,
a my tak ciężko walczymy z nimi,
jak z mrocznymi bestiami, co nas gonią.

To walka ciągła, jakby bez końca,
o każdym kroku nowe przeszkody.
Lecz w sercu zawsze jest iskra nadziei,
która nas gna naprzód przez udręki.

Bo tak właśnie jest, w życiu pełnym metafor,
musimy walczyć z tym, co nas niszczy.
Wierzmy w siłę, którą w sobie mamy,
i nigdy nie pozwólmy, by demony nas zwyciężyły.

Zapadłem się w tobie, jak w czarną dziurę,
Gdzie czas i przestrzeń się rozmywają w mgle,
Jakbyś była światłem, które mnie prowadzi,
Lecz jednocześnie ciemnością, co mnie ogarnia.

Twoje oczy jak ocean, w którym tonę,
Twój uśmiech jak promień, co rozświetla mrok,
Lecz twoja dusza jak labirynt, w którym błądzę,
Szukając wyjścia, aż do samego końca.

Jesteś jak stary dąb, mocny i dumny,
Ale jednocześnie delikatny, jak liść wiatrem poruszany,
Twoje ramiona jak skrzydła, które mnie otaczają,
Dając mi poczucie bezpieczeństwa i spokoju.

Zapadłem się w tobie, jak w labirynt bez końca,
Ale jednocześnie czuję, że znalazłem dom,
Tam gdzie twoje serce bije, tam gdzie jestem szczęśliwy,
Tam gdzie mogę być sobą i nigdy nie czuję się sam.

Ukrywam przed światem mnóstwo bólu,
Strach mnie paraliżuje, samotność gnie,
Nie mam rodziny, której serce by mnie otuliło,
Nie mam nikogo, kto mnie w trudnych chwilach przycisnąłby do piersi.
Nie mogę jednak ujawnić mojego cierpienia,
Muszę udawać, że wszystko jest w porządku,
Że nie boli mnie to, co już dawno mnie rozdziela,
Że jestem silny i na własnych nogach stoję.
Szukam zrozumienia i wsparcia w grupie,
Tam, gdzie nikt nie ocenia mnie z góry,
Tam, gdzie można otworzyć serce na oścież,
Tam, gdzie nie ma miejsca na samotność.
Dzięki nim czuję, że nie jestem sam,
Że moje bóle i strach mają sens,
Że można wyjść na prostą z ciemności,
Że ktoś jest ze mną i mnie naprawdę rozumie.
Udawanie, że wszystko jest w porządku,
Pomaga mi przetrwać kolejny dzień.