Ciemna zasłona wzburzała kolejny raz spokój Jej błękitu; oceanu, który każdego wabił, by później- bez ostrzeżeń- pozbawić zdrowego rozsądku. Kiedy przekraczałeś tą granicę i zdawałeś sobie sprawę, że nie ma już odwrotu, poddawałeś się utonięciu. Słodka śmierć.

...a ona skierowała swe spojrzenie w stronę kolejnego rozbitka, kolejny raz burząc spokój wód czarnymi rzęsami.

Znów uciekam od Twoich ramion, od Twojego głosu, od smaku Twojego oddechu. Znowu krzyczę, że odchodzę. Kolejny raz pakuję walizki. Kolejny raz przypominam wszystkie Twoje błędy na jednym wydechu. Kolejny raz mam ochotę nie istnieć…
Wystarczy, że znów będziesz obiecywał poprawę. Wybaczę.
…zabijam samą siebie miłością do Ciebie.

Trzeba się rozkoszować poszukiwaniem prawdy, a nie jej odkryciem.

Zbyt wiele spraw stało mi się obojętnych. Osoby, przedmioty, zdarzenia, sytuacje, które kiedyś były dla mnie całym światem, tracą swe znaczenie w moich oczach. Chyba źle pojęłam stwierdzenia "żyj chwilą", “nie przywiązuj się zbyt łatwo", “ciesz się wszystkim jak małe dziecko".
Wiesz, kiedyś obiecałam sobie, że nie spoważnieje, że będę wtórować swoim sposobem postrzegania świata małemu dziecku. Przyglądałeś się kiedyś dokładniej zachowaniu takich małych istot? Cieszą się wszystkim- nawet najdrobniejszą rzeczą! Są szczere, pełne optymizmu, prostoliniowe- płaczą, gdy coś nie idzie po ich myśli, śmieją się, kiedy coś ich rozbawi. Nie zwracają uwagi na otoczenie, nie wstydzą się swych uczuć…
Też do tego dążyłam, jednak dorosłam.
…przesiąknęłam osobowością, którą kiedyś sama bym pogardziła.

Wiem, zawdzięczam Tobie wiele. Prawie wszystko. Dzięki Tobie nauczyłam się kochać, nauczyłam się darzyć kogoś uczuciem, okazywać je. Wiem już co oznacza przyjaźń, czym jest miłość. Czasem żałuję, że na tyle Ci pozwoliłam. Czuję teraz coraz ciaśniej oplatające mnie więzy. Uzależnienie od Ciebie. Stworzyłeś dla mnie klatkę, klatkę z uczuć. Jest tak ciasna, że ciężko mi w niej oddychać… Jest tak ciepła i wygodna, że nie chcę jej opuszczać…
…pragnę dławić się wolnością.

Kiedyś, gdy się obudzisz, ujrzysz obok mnie. Z ulgą odetchniesz wtedy. Ja będę ogarnięta wówczas spokojnym i głębokim snem. Mój spokojny i równomierny oddech będzie wybijał rytm, który już przecież tak dobrze znasz. Pocałujesz mnie w gładkie, nagie ramię. Zdasz sobie sprawę z tego, że to już tyle lat razem: tyle radości i łez, tyle wzlotów i upadków, tyle złości i tyle uśmiechów… Zrozumiesz, że miałam- w przeszłości- wiele cierpliwości, że mam ją nadal, gdy osądzasz mnie o zdradę. Ja jestem teraz tu, tuż obok. Jestem cała Twoja, tak niewinna, tak czysta, tak bardzo przepełniona miłością do Ciebie. Będę tak leżeć, nieświadoma tego, co dzieję się teraz w Twej głowie i co znajduje upust w postaci łez, które jedna za drugą mkną po Twoim policzku.
…a pokój wypełniony jest zapachem Naszego szczęścia.

Kiedy jesteś przy mnie, mamo, czuję się silniejsza.
Gdy jest z Tobą także tata- jestem już niezniszczalna!

Dziękuję Wam, rodzice!

Bądź, bo bez Ciebie nie będę tym, kim jestem dzięki Tobie...