Nie rozumiem powszechnego twierdzenia o nieistnieniu przyjaźni damsko-męskiej. Ona jest! Wychodzę z założenia, że ta najsilniejsza miłość wywodzi się z długoletniej przyjaźni. Wtedy o wiele lepiej ponajemy człowieka. W przyjaźni nie ma miejsca na szpanowanie. Ale za to z przyjacielem można się wygłupiać, rozmawiać o wszystkim, siedzieć godzinami przy ognisku, włazić na drzewa, być szczerym. Bo z przyjaciółmi jedynym problemem jest to, jaki film wybrać na piątkowy wieczór, u kogo nocować, albo do którego lasu pójść na spacer.
Najgorszą karą od Boga jest zostanie samemu. A z przyjaciółmi życie jest po prostu piękniejsze. :)