Od dłuższego czasu zastanawia mnie, jaki mamy wpływ na własne życie. Samodzielność polega w końcu sama na sobie, zaś ambicja, która się na nią składa, wolałaby nie słyszeć, jak mizerny wpływ ma owa chęć samodzielności na życiową drogę swego nosiciela. Jak jednak to wygląda? Czy ja - człowiek - mogę powiedzieć, że podjąłem własną decyzję i czuć się z tego powodu dumny, czy usatysfakcjonowany? Jako, że ostatnio dość często rozgrzewam umysł przy szachach, posłużę się takowym motywem do przedstawienia [...]

Często zastanawia mnie, jak wysokie trzeba mieć mniemanie o swojej osobie, by starać się w słowach ujmować miłość. Jak pusto u człowieka w głowie, gdy tylko jeden temat wciąż ciśnie się po ustach, jak głód; głodne serce, puste i tylko echo gdzieś woła:
- Kochaj mnie, kochaj!
Czy w życiu tylko ten jeden temat istnieje, by wciąż piętrzyć pod nim słowa? Jedynie niedouczony plebs, który nie rusza się zbyt intensywnie po neuronach stara się zaistnieć tam, gdzie grunt niepewny, niedościgniony. Któż z nas uważa, że [...]

Nie będę pisał o cierpieniu fizycznym. Receptory - impuls - rozeznanie, bo SCN9A, jest po to by uczyć, chronić etc. Wszelakie psychiczne udręki, to na swój sposób komfort spadania. Czemu komfort? O tym napiszę zaraz. Skupmy się na początkach. Ból psychiczny na swój sposób jest konfrontacją oczekiwań z rzeczywistością. Oczekujemy zrozumienia i wyrozumiałości, a otrzymujemy ostrację społeczną. Oczekujemy od siebie tego czego winniśmy oczekiwać, przez co każda porażka zdaje się być porażką osobistą. Powinniśmy - [...]

Zadziwiające, że myśl, to jedynie zbiór, dobrze poukładanych obok siebie pamięciówek. Próbując zasnąć, zastanawiałem się nad świadomością, bo kontemplacja prawdy, jakoby uwalnia rozgrzany rozum, od codziennego poparzenia rzeczywistością. Układałem myśl, zaczynając od tego, że myśl to tylko zbiór wybiórczo wyszukanej pamięci, a dokładniej mówiąc - wartość bazowa informacji, pomniejszona o to, czego nie pragną zewnętrzne i wewnętrzne bodźce. Co ciekawe, zwróciłem uwagę na to, czym zajmował się mój [...]

Człowiek, który nadstawia drugi policzek, stoi wyżej niż ten, który nadstawia oba. Nasze twarze - to kim jesteśmy, składają się z chęci indywidualnej postawy względem społeczeństwa, tak by zachować własne 'Ja", a zarazem z kolektywnego pręgierza, który owe "Ja" ma eksponować - pisać z wielkiej litery. Bez społecznego tła, jeden człowiek nie jest nawet jeden. Bez odniesienia, nic z nas nie zostanie. Tak więc stojąc nad przepaścią norm społecznych i własnych rozmaitych postaw z nimi sprzecznych, pozostaje nam szukać [...]

Gdzieś tam w głowie posklejana zdolność do widzenia tego czego zapewne niema. Skuteczność w łączeniu niepołączonych ze sobą faktów. Torowanie w neuronach swoich krótkowzrocznych wizji, tak by wszystko trzymało się kupy. I tak oto człowiek zapatrza się w kamień. A co widzi? Nie wiem, ale gdy patrzę sobie w myśl przez kamień właśnie myślę o cielesności, jak słabo wyglądam przy kamieniu. Gdyby chodziło o cielesność bowiem, kamień byłby przykładem. Niezmienny, stabilny, pełen siły - w którym wszystko leży na [...]