Wśród ciemności i mgły, gdzie serca się łamią,
Tam nadzieja ukryta, jak promyk na dłoniach.
Wzmaga oddech cichy, daje siłę w bólu,
Wiernym towarzyszem w życiowej podróży.

Nadzieja, jak kwiat, który wiosną zakwita,
Niesie ze sobą obietnicę nowego świta.
Gdzie się pojawia, tam dusze rozświetla,
Wzmacnia wiarę, by w trudnościach nie klęła.

W najtrudniejszych chwilach, gdy wszystko się wali,
Nadzieja w nas płonie, jak iskra niezgasi.
Podnosi nas z upadku i wskazuje drogę,
By nie poddać się nigdy, przez los nie zgnić.

Nadzieja jest siłą, która nas napędza,
Motywuje do działania i marzeń spełnienia.
Wzrasta wraz z wiarą, w sercach się rozlewa,
Niechaj nigdy nie gaśnie, niech zawsze trwa wiecznie.

W każdym z nas ukryta, jak skarb bezcenny,
Niechaj nadzieja w naszych sercach jest wiecznie.
Podarujmy ją światu, niechaj roznosi się,
By każde serce poczuło, jak piękna jest moc nadziei.

W nocy, gdy księżyc wznosił się wysoko,
Nieszczęśliwa miłość rozkwitała w mym sercu,
Była to historia pełna bólu i rozpaczy,
Która na zawsze pozostanie we mnie zaklęta.

Spotkałam go wśród rozkwitających róż,
Piękny jak promienie słońca, pełen uroku,
W naszych oczach iskrzyła się magia,
Zapatrzeni w siebie, jakbyśmy byli jednym.

Lecz los okrutny przerwał to marzenie,
Byliśmy jak dwa liście na wietrze.
Oddaleni przez nieprzebyty dystans,
Nie mogliśmy być razem, choć bardzo chcieliśmy.

Cierpiałam w ciszy, [...]