Jak wyżej. Książka chwyta za serce pokazując, że autor "dwukrotnie zaznał końca świata" . Pokazuje inną stronę upośledzonych dzieci, że można to inaczej napisać, inaczej o tym mówić, a nie tylko ze smutkiem. Autor podarował cudowny prezent swoim dzieciom uwieczniając ich w swojej książce.

20 lat na karku już mam,
i co ja z tego życia mam ?

Co ja przeżyłem?
Co ja zrobiłem?
Co dobrego mnie spotkało?
Co się w moim życiu działo?
Co dla innych dobrego uczyniłem?
Co ja złego innym zrobiłem?
Co ja widziałem?
Co ja słyszałem?

20 lat na karku już mam.
I nie wiem co ja z życia mam.

Ten co docenić nie umie?
Przytrzymać przy sobie nie może,
Bo to dla niego zbyt trudne
Przepraszam.. tyle dziś powiedzieć mogę.

Za mało? Więc ja już nie wiem co jeszcze
Zbyt daleko by spojrzeć i powiedzieć Ci to jeszcze
Prosto w twarz byś wiedziała jak bardzo ważna jesteś dla mnie.
Ale jestem idiotą... i docenić tego nie potrafię.