dziś odkryłam jak straszne jest życie starszych osób. Gdy jesteś do tego stopnia samotny, ze rozmawiasz sam ze sobą, twoje cztery ściany stają się największym wrogiem,a na dodatek jesteś do tego stopnia obolały, ze problemem jest wykonanie najprostszej czynności. Każdy ruch sprawia ból i potęguje marzenie o odejściu z tego świata, aczkolwiek ludzka wola walki za każdym razem wygrywa ten pojedynek i wyszukuje we wspomnieniach rzeczy dla których warto żyć. To takie pragnienie istnienia na złość całemu światu ze sobą samym włącznie. Wszakże każdy z nas dostaje w życiu tyle cierpienia ile jest w stanie znieść i to od nas zależy, czy poddamy się, czy też z każdą jego falą będziemy silniejsi. Wiadomo, ze nie wygramy tej walki, bo ilekroć silniejsi się staniemy tym większa fala cierpienia nadejdzie, ale daje nam to możliwość walki, a walka to podstawa człowieczeństwa. Upadamy by się ponosić, nie ważne ile razy i w jakim stylu. ważne ze sie podnosimy. Zawsze trzeba walczyć, do końca, nawet gdy wszystko wydaje sie bez sensu, a ostatni ognik nadziei został zdmuchnięty przez powiew kolejnej burzy.
