Wspaniała książka, która pozwoliła mi podczas jej czytania być bardzo daleko i blisko jednocześnie. Daleko, bo w historycznych czasach, w których po ziemi chodził Budda. Daleko też w sensie geograficznym, ponieważ za historią Siddharthy musimy udać się aż do Indii. Z drugiej zaś strony byłem blisko - we własnej wyobraźni.

Hermann Hesse stworzył opowieść, która potrafi przynieść tlen w naszych cyfrowo-pośpiesznych czasach. W tej przemokniętej współczesnością atmosferze dobrze jest zanurzyć się w tak odległym świecie i znaleźć tyle pięknych analogii i metafor.

Trudno mi pisać o tym, o czym jest akcja książki. Tutaj warto sięgnąć po książkę w intencji samego czytania. Jakiekolwiek streszczenie spłaszczy tę opowieść zupełnie niepotrzebnie. Gorąco polecam jej lekturę.

Nie sądziłem, że tyle możemy nauczyć się od kotów, dopóki nie przeczytałem tej książki. Dla mnie była wspaniała podróżą przez zakamarki kociego podejścia do życia. Jak się okazało, podejścia, z którego mogę czerpać garściami w swoim własnym życiu.

Inspirująca i ciekawa formuła wyłuskania najważniejszych kilkudziesięciu punktów sprawia, że zrozumienie kociego punktu widzenia jest łatwe. A w sumie o taką łatwość jest paradoksalnie moim zdaniem trudno. Koty zawsze jawiły mi się jako odległe i skomplikowane zwierzęta. Wygląda na to, że to tylko mój ludzki, odległy i skomplikowany sposób patrzenia na nie.

Gorąco polecam każdemu, kto ma problem z tym, by skupić się na sobie, dostrzec, że jest się najważniejszą osobą w swoim życiu. Każdemu, kto goni ponad swoje siły. A także każdemu, kto nie boi się, że po lekturze tej książki zechce zaprosić kota do swojego domu.