Napisaliśmy powieść, która nadal nas rani.
Jest jak nasz fatum.
Może opisać nas, pokaże ból w środku.
Ale nie uwolni mnie...

Czy jeszcze mnie szukasz?
Czy nadal podążasz za mną?
Jaki jest jeszcze w tym sens?
Czy sensu powinnam szukać?

Przyjaciel, przyjacielowi wrogi
Oboje sobie podstawiają nogi
Do tego pieniędzy sobie nie pożyczają
Bo udają, że ich nie mają
A najlepsze w tym jest to
Że ten świat to coraz większe zło

Stojąc przy peronie
Wyjście ewakuacyjne
Czuje podmuch zimnego wiatru
Przejeżdża obok
Mężczyzna odgarnia włosy
Spada jedna z gazet
Mury pozaklejane
Kobiety szepczą do ucha
Ciemnoś, mrugnięcie zardzewiałej latarki
Złamana noga ławki
Peron numer siedem
Cyfra na białym tle
Zeżarła go starość i szarość
Uwaga stopień
Nie spojrzę w sufit
Pociąg oplata skrzyp kół
Cisza...