Pytia

Sen
Aż boję się spojrzeć za siebie
Zdrowie twoje
Auć
Muza
Taniec
I ten obłęd
Jak?
Idę
Zmierzam
Wciąż idę
Dokąd?
Chwasty
Przebrnę?
NIE
Zapach
Zmysły
Zapalę
Hmmm
By tworzyć, nie wystarczy w dłoniach pędzel trzymać
By zatańczyć kończyny są zbędne
By istnieć
Wystarczy chcieć

...Pamiętam
Przyśniłaś mi się dzi­siaj
Cza­sem boję się te­go
Pa­miętam jak Cię tra­ciłam...
I jak bar­dzo siebie zniena­widziłam

Pa­miętam też jak łza­mi
Za­lewałam szklaną przes­trzeń
Dzieląca mnie od Ciebie
Wołałam...ma­mo...gdzie jes­teś?

Pat­rzyłam w dal...
W tę lukę między blo­kami
I wie­działam, że kiedyś
Po­jawisz się na niej...

Ten za­pach nies­ka­lany
Twych ciast
Ich smak niczym nie zastąpiony
Jest we mnie...

Ciepłą piżamę na piecu wiszącą
Twoją troskę , drżące [...]

jesienią
motyl zajrzał
wiecznie gdzieś zagubiony
na szkle przysiada

szuka

raz
dwa i trzy
cztery i już prawie
krąży wciąż ..
cholera!
BUUUUUUUM

zatankował

słowa,twórczość
w wieńce ubrane

A anioł umarł...spopielone skrzydła ....o Tobie już zapomniały

Witaj ...hipokryzjo
Zastanawiam się
Czy walczyć z Tobą można?

Gdy przez większość życia
Wbijamy sobie wzajem
Kakofonię

Takie podróże znikąd
W pajęczą sieć uwikłane
Ciszą stłumione

Tańczą
Warkoczem myśli twych
Gubiąc podkowy

...dotykając granic bezdroża.

Cisza!...o nią błagam!!!
Dźwięk , treść , uśmiech , łzy!
Zastanawiam się ...
Słowa!!!!!!!!!!!!!!!!!

Słowa
Treść!!!!!!!!!!!!!
A pies słowem Twym kroczy..........
Zamętu wieczny dźwięk..
..............Twoja cisza.....................
upadły Twój znak

Prastare drzewo
Toczyło żywot swój
Życia "nektarem"
Konarów pozbył się

Krąg bezgłowia zataczając
Ciągnie
Splecione warkocze
W klepisko wbijając

Nepotyzm niczym cierń [...]

nic nie napiszę
co zapisane ...zostało
nic nie napiszę

czy słowa mają wartość?
nic pisać nie będę
komu treść potrzebna?

cisza,,,bo zmysły upadły
bo świat.... istnieje?
komu to potrzebne?

nie wiem
bo...

....sens westchnienie życia nadaje?
barwy w słowa upchane
....gobelin życia twego tkają

upadłam
za wczoraj
za oddech każdy
za zmysły
za przestrzeń
upadłam...

diabeł karty rozdaje
a my gracze życia
bezwiednie szafujemy
sobą w kości grając

i tak stojąc na rozstaju
jednej drogi poboczem idąc
skraplam skrzydła
wiatrem spoglądając

i upadła łąka
tęsknota w mym wazonie

Ktoś złamał czas
Upadł pragnieniem za bramą
A przecież życie malował w słowach ...

Sfora
Rzęzi bladą poświatą
Układa oliwne znaki
Błędy kamieniem rzucając

Nie che mi się już
Treść i sens
Znaczenia nie mają
Choć wciąż uciekasz ...

Uciekasz
Słyszysz czym wolność tkwi!
Skazańca pętlą
Umierasz.... pytając

Dlaczego zdeptałaś me serce...