Zima za pasem, a w brzuchu suszone motyle, grzyby i kolby kukurydzy.

Lisi alarm podniesiony o trzeciej nad ranem, mowa trawa świerszczy, co rajcuje Diabła pod skórą, niepokój wiatru objawiający się poruszeniem drzew, westchnienie Księżyc przeczesującej swoje grynszpanowe włosy, przesuszone latem i splątane w kłosy.
Przy poezji słowa mogą się schować między wiersze.

Lato, na pożegnanie wręczyć ci ja chciałem bukiet malin, grzybów suszonych kolię, bombonierkę pomidorów i jabłek, ale zjadłem.

Jesień ma dwie twarze. Jesień jak ta lala malowana, z balonikiem słońca w rączce hasa. Jesień beksa lala, tylko ty potrafisz wyciszyć koniki polne i psy.

Wejść drugi raz do rzeki tej samej, utopić się w niej - dogłębnie ją zranić.

Przyłapałem ja raz Echo buszującą w paprociach. Spłoszona, zwróciła głowę w moją stronę i wzrok swój czarny, sarni, śmiertelnie poważny wbiła w żółć oczu moich - piasków ruchomych.
- Znalazłam kwiat - wyszeptała i w mgnieniu oka mego przepadła.

Rzucałem ja słowami ostrymi jak noże i miotałem ja pioruny spojrzeń groźne. I przecinały słowa wiatrem mroźnym jej policzków krajobraz księżycowy i biczowały spojrzeń gromy jej ramiona rozgwieżdżone.

Mam problem z tytułowaniem wierszy, toć to tylko sterta wygórowanych śmieci, wyrzutów sumienia, listów w butelkach na pustyni świecącej oczami ludzkimi.

Coś Cię gryzie? Ja. Też wolałbym ganiać za miłością po lasach, łąkach i polach, muskany wiatrem po włosach, ale ludzie dokonują niewłaściwych wyborów, a los ich za to nie rozpieszcza.