Mógłbym łapać cię za myśli
czytać ci po dłoniach,
dotykać twoich oczu
i patrzeć ci po skroniach,
pieścić włosy delikatne,
szarpać usta tak powabne,
chwytać z tobą zapach kawy
przestać wreszcie mieć obawy,
ze znów uznasz koniecznością
by mnie wtrącić w loch z przeszłością.

Noc z kobietą poszły w parze
tym duetem los mnie karze,

Niby obie takie same
szarobure, nieciekawe.

Niczym się nie wyróżniają
lecz po zmroku marsze grają,
przy mym boku, na pianinie
noc gra cicho o dziewczynie,
nutki słodkie, jak jej usta [...]

Powinności...

Dlaczego czarny twój wzrok znów tutaj gości
zamiast darować duszy odrobinę litości,

Zamiast zapomnieć o moich dłoniach
czule skaczących po twoich skroniach,
zapomnieć także o moim wzroku
którym czytam twe myśli w najszczerszym mroku,
zamiast zdusić wszystkie wspomnienia,
w wierszu tym szukasz snu ukojenia...

Czyżby twa dusza dostąpiła zwątpienia
wobec zwykłego zauroczenia?

Jest gdzieś w świecie ciemnooki
chłopak szczupły, niewysoki.

W dzień uśmiechu maskę wkłada
a w noc ciemna sny układa,
w mrocznych snach krzywdzi duszę
a swej duszy słyszy głusze.

Bez skrupułów pełen złości
duszą ślepym miażdży kości,
kłamie, szczuje, oszukuje,
za kurtyną spekuluje,
jak ma ukłuć by płakała
nocą w gwiazdy głośno łkała,
zamiast wreszcie ja zostawić
sercem jej się będzie bawić.

I to wszystko w rytm zazdrości
przeplatane nutką złości.

Będziesz pytać mnie, dlaczego
może tylko łechtam ego...