Jednak teraz pozostało im jedynie spróbować poskładać te dwa światy i ich samych z tych kawałków, które im zostały. Całość podzielić na dwoje, bo przecież do tej pory ich światy były jednym. Zostanie dużo wolnych miejsc w tej układance kiedy każdy zabierze to co należy do niego. I te wszystkie puste miejsca będą musieli wypełnić sami.

Czasami warto się rzucić na głęboką wodę nawet jeśli nie umiemy pływać. Zawsze jest przecież nadzieja, że ktoś nas uratuje...

A zapach samotności z trudem przebija się przez wyrzuty sumienia, bo wybrałam to co miało być lepsze dla mnie i odeszłam... Myślałam, że wybrałam dobrze, jak strasznie się myliłam...

Dałeś mi nadzieję na szczęście, a ja kurczowo się jej chwyciłam i pokaleczyłam sobie nią ręce...