Artystyczna dusza na 100%:
- Zjedz coś.
- Już jadłem.
- Pewnie jakiś syf, zjedz coś porządnego.
- Ej! Jadłem pełnowartościowy posiłek!
- ...
- No dobra, kebaba.
- ...
- No dobra, chipsy o smaku kebaba.
- ...!
- No co.. Ale za to sporo wypiłem.

Ja po prostu wiedząc o sobie wszystko, nic o sobie nie wiem. Będąc w pełni świadomym swoich wad i zalet, kompletnie nie dostrzegam, nie rozumiem i nie kontroluje obrazu mnie na zewnątrz, wobec ludzi. Jedna, wielka, zupełna sprzeczność. Zwłaszcza teraz to dostrzegam. Bo teraz mocno uświadamiam sobie, że poza "dzisiaj" niewiele jest. "Wczoraj" nie ma znaczenia, a "jutro" nie istnieje.

Jedna osoba siedzi mi w głowie,
Jedna twarzyczka, choć myśli mrowie
Usilnie próbuje to zmienić.
W umyśle na codzień mam natłok wydarzeń,
Pomysłów, wizji, majaczeń i marzeń,
Których się nie da przecenić.

Lecz Ona, Ona jedna, boża wybranka,
Tak piękna, czysta, cnót wszelkich kochanka
Boleśnie mąci me zmysły.
Bo jest gdzieś daleko, na krańcu świata,
Bo serce swe z sercem innego splata...
Tak wszelkie me szanse prysły.

Lecz ona wciąż wraca, ta myśl niezmącona
Ze szczerą nadzieją na wieczność złączona,
Że Ona będzie moja.
Ta piękna dziewczyna, słowik prawdziwy,
Tak słodka jak dwójniak miodu leciwy
Z pszczół najlepszych roja.

Więc póki mam siłę, dwie ręce i żyję
Powalczę o Nią i wszystko uczynię...
Może mi się uda?
I będę się modlił. I wierzył. Tak zrobię.
To jedno mogę obiecać Tobie,
Bo ponoć wiara... Czyni cuda.

Myślałem, że przez to wszystko co mnie w życiu spotkało jestem kompletnie wypruty z emocji, że wszelkie uczucia, empatia, czy wzruszenia zostały we mnie wypalone do gołej ziemi, wykarczowane z najdrobniejszymi korzonkami, wyrżnięte rzeźnickim nożem bezpośrednio z mojej duszy.
Ale jednak nie.
Jednak potrafię czuć.