Drogi panie Lennon,

jest pan niebezpiecznie blisko.
Ziębi mnie pańska nieobecność.
Jest pan wyimaginowany,
bo przecież czuję pana oddech na lewym obojczyku,
opuszki pana palców na biodrach.
Jest pan niebezpiecznie daleko,
widzę linię horyzontu, która łamie i kruszy się za pana krokiem.
Gubi pan guziki z rozpiętej koszuli.
Zapraszam pana na ruskiego szampana,
na kolację, na miłość.
Jestem damą, damom się nie odmawia, Sir.

Wiosna skradła mi rozsądek,
mózg leży na kafelkach,
miednica w dwóch częściach.
U mnie doskonale, panie Lennon.

Jestem ucieczką John.
Uwolnij mnie.

Ktoś do mnie dzwoni,
Anioł Stróż?
Nie, to jednak pomyłka.

Tykanie zegara -
doprawdy, upajająca muzyka.
Myśli czarne jak popiół,
oczy czarniejsze niż myśli,
słowa o smaku kawioru.

Stan skupienia: ciało stałe,
jednak mózg nie koniecznie,
myśli wirują jak woda w pralce.

Gdzieś tu czuję jej piżmowy perfum,
budzi się we mnie instynkt mordercy.
To dziwne, bo przecież ją lubię.
Może jednak tylko na facebook'u?

Ktoś puka do drzwi
ale do serca chyba też,
E x c u s e z - m o i M a d a m e !
Tudzież w skrócie: nara.

Pseudointelektualne potrzeby
uciążają rutynowe czynności,
mam ochotę przebrać się za kobietę kota.
Dzisiaj czekolada rozpuszcza się w dłoni,
zostawiam krawe ślady lini papilarnych na szybach.
Wyimaginowany, hollywoodzki uśmiech.
Butelka do połowy pełna.
A może pusta?
Dopijmy,
nie będzie dylematu.

Paranoja to moje hobby.