Widzę ten strach, malujący się na Twojej twarzy,
Myślisz sobie: Boże, żebym tylko się nie sparzył,
Patrzysz na mnie, czujesz, że nie będzie łatwo,
Uśmiecham się, może jednak było warto.

Znowu zamykasz się sama w sypialni,
kładziesz się na podłodze, z kieszeni wyjmujesz fajki.
Palisz jedna po drugiej, tym razem nie cienkie, grube.
Podchodzisz do okna, włączasz płytę Stinga, nie musisz już udawać-płaczesz jak mała dziewczynka.
Bierzesz głęboki oddech, dym wżera się w płuca,
życie kolejne wyzwanie ci rzuca..

Minęły cztery godziny od kiedy mnie tu zostawiłeś, a ja mimo to nadal siedzę na tej cholernej ławce.
Nie zwracam uwagi na to, że jest już późno, na to, że ręce mi już prawie zamarzły, nawet na to, że zaczepiły mnie już dwie osoby, pytając czy ze mną wszystko w porządku. Ja nadal czekam.
Czekam, aż wrócisz, obejmiesz mnie i powiesz, że to był żart, że tak na prawdę nadal mnie kochasz i nie wyobrażasz sobie życia beze mnie.

Mimo, że nie jesteśmy już razem, to wciąż czuję nas na pocztówkach, które przywieźliśmy z Mexyku, fotografiach, które razem zrobiliśmy
i na śmiesznych filmach, które nagraliśmy.
Czuję nas w tysiącach miejsc, w których razem spędziliśmy czas.