Wiersze — PlESCHOPATA

To ja
twój ołowiany żołnierzyk
usłysz mnie
niemego wielbiciela

to ja
twój ołowiany żołnierzyk
z ołowianych chmur przychylam ci nieba

to ja
twój ołowiany żołnierzyk
weź mnie w ramiona
nie jestem rzeczą martwą.

Czymże jest szczęście
jeśli nie trzymaniem wskazówek za zegarem
na czarną godzinę?

Mam ja przyjaciela
co serce jego jak gąbka spragnione jest miłości
a język jego jak grzyb spragniony jest śliny

mam ja przyjaciela
co papieru, nożyc i kamieni nabiera w kieszenie
i chadza popływać

miewam ja przyjaciela
po tamtej stronie
co wiersze pisze do mnie.

Księżyc
z ust
kiedy zasypiasz na boku

ja przeglądam
szpargały
twoich oczu.

I przyjdzie mi kiedyś podpalić most
na którym ja sam będę stał
i pojmę ja wtedy w lot
życie sprzed oczu
w dłoń
i po kieszonkach pochowam
i przejdę się ja wtedy po wodzie
święcie zniecierpliwiony
i pójdę ja wtedy na dno
kamień po kamieniu -
różańca w kieszeni -
z mową milczenia.

Piję przed
palę po
pośrodku kobieta
niczym
most.

Suko,
rozłóż nogi
na czynniki pierwsze
każde załamanie
każdy mięsień
żyłka do przemocy
stłuczoną kostkę okładam lodem z całego serca.

Zedrzyj
byle cicho
ze mnie
kaganiec

stul pysk
pocałuj
przytul
pocałuj
i tak wiele razy

suko
masz zielone światło
ale nie miej nadziei.

Dopadł twojej czary goryczy
i chłepce
szczeniak -
jak stary wyjadacz

a ja oblizuję szyjki
flaszek
po barach
po twoich wargach

nie byłem dla ciebie
wystarczająco
dobry
suko

kiedyś cię
zarżnę
rozkawałkuję
i zjem.

Do nogi
do ra­ny przyłóż
słyszysz
suko
czy położyłaś już uszy po sobie
spać?