Wielkie nieba
a miłość jest tylko jedna

Księżyc
ja wiem

ty nie masz pojęcia
jak ja czekam

że żyję tylko chwilami
kiedy haczysz

swojego promienia poświatą
o mój cień.

Gdybym choć na moment zechciał
oderwać oczy od ciebie
pewnie ujrzałbym niejedną

piegowatą
a każdy pieg na jej onyksowej twarzy
mieni się gwiazdą

z końskim ogonem
patronkę zakatowanych koni
co poszły do nieba Pegazami

tęczą
przepasaną
tańczącą z wiatrakami

gdybym choć na moment zechciał
oderwać oczy od ciebie
ale nie chcę.

Księżyc
za parawanem z mgły
na prześcieradle w gwiazdy
nie śpisz ty

i moje oczy nie chcą się zamknąć
czekają na światło
aż między niebem a ziemią
zaiskrzy.

Księżyc
co robisz
odpisz

czy gwiazdy
tam na niebie
udają ciemne

bo kobietom
tu na Ziemi
zdarza się udawać święte.

Dzień za dniem
w kolejce do ciebie

Mona Lisa
obrócona twarzą do ściany

marzenia senne
poszły spać.

Serce
dokąd tak biegniesz
na Księżyc

serce
a potem leży ci na sercu
blond włos.

Księżyc, co robisz
zmarzną ci palce

na skutym lodem jeziorze
rysujesz nenufary i rzęsy wodne

Księżyc, co robisz
zmarznie ci buzia

w ogrodzie ściętym mrozem
całujesz róże po głowach

a ja
tu usycham

z zaparowanej szyby
zlizuję twoje imię.

W moim marzeniu
nie ma kartek papieru
nie ma wierszy
nic nas nie dzieli

w moim marzeniu
nie szukam niczego
mam wszystko pod ręką
twoją twarz

owijam sobie twoje włosy wokół palca
twoja kość policzkowa łasi się o grzbiet mojej dłoni
przy dołeczku
umieram z miłości.

Księżyc i ja
spędzamy razem czas

białe noce
i czarne barany

w zagrodzie z ramion gwiazd
i naszych.

Wiersze
to zawsze są tylko resztki
okruchy ze stołu, przy którym żywię się miłością

policzki mam wypchane kiełkującym ziarnem
złote góry milczenia sięgają po firmament
ślinka cieknie wodospadem

Księżyc
mój ty bochnie chleba najodświętniejszy
przecież tobą z nikim bym się nie podzielił!

Biorę płatek róży
leżący na śniegu
biorę, ale tylko pod uwagę
niech leżą razem

leżą razem
znaczy, że miłość.

Księżyc nie bierze się znikąd
Księżyc z tęsknot

co noc wdrapuję się
po drabinie żeber

co noc pnę się
po szyi łabędziej

co noc skradam się na palcach
do warg

żeby rozdmuchać
woal nieba

żeby sięgnąć duszą
ramienia

żeby złożyć ściętą głowę
na marzeniu.

Księżyc
co robisz
wisisz i pachniesz

pachniesz zmierzchem
wilgocią
pleśnią

pachniesz tak pięknie
że czuję
miłość.

O, jakaś ty

supernowa
biała grzywka
opada ci na czoło

i te

ludzkie odruchy
okruchy
chłodu.

Księżyc
spod czarnej koszuli nocnej
wyziera

twoja platynowa cera
na okrągło
mi się śni

a niechby tak
z nieba mi spadł
pożółkły list

a może w grudniu
zesłać mi zechcesz
białe wiersze?