PlESCHOPATA

Dno, dno, trzecie dno; dno złe, brzydkie i głupie; ale któż dna swojego nie namacuje czule; perłowych kościotrupów; wspomnień?!

Przyłapałem ja dziś Księżyc na kłamstwie; w biały dzień, pucata białogłowa, w obecności słońca lekko zaróżowiona, za listkiem brzoskwiniowym się chowa; kłamstwo tak piękne, że ślinka cieknie.

W poezji (mam takie wrażenie) ty powinieneś bić się z myślami, a słowa powinny się ze sobą zgadzać.

Dzisiejszej nocy uszami wyobraźni słyszę ja głos Echo w oddali, lakoniczny, ale jakże oddany; zmysłem dotyku wyobraźni czuję ja oddech Echo na karku, zaledwie przelotny, a jakże uskrzydlający!
Przełykam ja ślinę zmieszaną ze łzami; słowa stają mi w gardle, a pragnienie w przyrodzeniu.

Drzewo wiśniowe - dojna krowa; sutki twarde, bordowe; kwaśne mleko.

Księżyc, wypatruję cię wieczorem przez okulary okien, a skoro nie przychodzisz, to zasypiam z myślą o tobie. Wszystko płynie, ale zdarza mi się mieć i suche łzy, i suche sny. Budzi mnie wtedy ogromne pragnienie; pragnienie twoich ust i twoich słów; pragnienie twoich włosów kręcących się po moim torsie; pragnienie twoich dłoni chodzących na palcach po moich liniach papilarnych; pragnienie twojej wysokiej inteligencji, Księżyc! Mam ochotę zdjąć z ramienia moją duszę udręczoną i zrobić jej dobrze.