Pewnego dnia ściągnę z siebie
wszystkie myśli, wspomnienia, plany,
niespełnione oczekiwania i uciążliwe obowiązki
jak brudne ubrania.
Aż słońce przestanie wschodzić co rano
i nie będzie nawet powietrza.
Będę tylko ja.
Ściągnę po kolei wszystkie atomy z ciała
i tożsamość z umysłu,
aż zostanie mój ostatni
a zarazem pierwszy pierwiastek.
Życie w życiu.
A dookoła pustka.