Myśli — piórem2

... wiesz,
żal mi tej perełki co ją upuściłam w twą stronę. Była mi bliska a teraz gdzieś się zapodziała bo potrafiłeś jej złapać.

Zacznij dzień od francuskiego.
Rogalika.

Wiążemy się z tym co stanęło na
naszej drodze, nie z tym co dalekie.

Byłeś małym chłopcem kiedy zniszczono
ci ulubionego konika. Kazano przestać
być dzieckiem.

Otwarta rana zalewa gardło krwią, dławiące uczucie niedopowiedzenie rozrywa duszę skuloną ze strachu i przerażenia. Jestem małym chłopcem którego zamknięto w szafie.

Tam gdzie nie masz sprzymierzeńców,
tam nie wchodź.

Ktoś kto znalazł swoje miejsce na ziemi,
nie wyciąga ręki po klucze do innego
świata.

Role , uczeń - mistrz
są niezmienne.

Trzeba bardzo kochać
żeby zrobić z siebie wariata.

Miłość trudna odziera nas z nadziei pozostawia na dziedzińcu
w otoczeniu ludzi bez twarzy.
Każe nam iść bez odzienia,
uśmiechać szczerze.
Głodzi nas, do życia zmusza.

Czekasz na te jedne słowa
a kiedy je dostajesz udajesz
głuchego.

Nie oddawajmy zbyt dużo,
bo pustym trudniej zachować
równowagę.

Kazano zamurować ją za życia.
Na murze wciąż widać łzy.

Wszystko zaczęło się od jednego
pchnięcia a skończyło na jednym
ciosie.

Opentani samotnością
zasłaniają się twórczością.