W powietrzu pachniało wanilią, kiedy wszedł do pokoju sprzątała, właśnie skończyła przyrządzać ciasto z waniliowym nadzieniem. Des planowała w myślach ten dzień, wieczór. Jeszcze nie wszystko było skończone gdy niespodziewanie wszedł i stanął za nią, tak się nie umawiali. Znieruchomiała, zaskoczył ją. Wąchał teraz jej włosy, skórę nie dotykając, chłonął oczami to co za chwilę chciał pożreć.
Nie była jeszcze gotowa ale nie chciała czekać. Lost objął ją mocno przycisnął do siebie, poczuła jak [...]

Desires nie była wyniosłą kobietą miała wdzięk, urodę i swoiste poczucie równości, zapominała o tytułach i stanowiskach. Dlatego może nigdy nie miała swojego kierowniczego stołka, szef obawiał, że może będzie się do niego zwracać tylko proszę pana a nie Panie Dyrektorze.
Nie malowała paznokci nie chodzila w wyzywających - zaciasnych ubraniach nawet nie wkładała szpilek, nie musiała poniżać się w ten sposób, wszyscy ją widzieli i szanowali tak jak ona ich. Miała czar i swobodę bycia, czasami to raziło, brak [...]

Dzwo­nek zadzwo­nił krótkie dwa ra­zy. Des weszła i zo­rien­to­wała się że Lost chy­ba jest w trak­cie przep­ro­wadzki al­bo re­mon­tu. Uda­wała że nic nie widzi a umiała uda­wać jak ra­sowy iluz­jo­nis­ta. Po­dała mu tek­st i chciała wyjść, Lost na­legał by jed­nak weszła. Zgodziła się, Lost zaw­sze się jej po­dobał ale dos­ko­nale to uk­ry­wała. Te­raz nie mu­siała. Po­pijając Por­to­ricę roz­ma­wiali o pra­cy, wy­mieniali wspólnych zna­jomych. Pop­rzez roz­mowę można wiele wy­nieść. Des wy­nosiła jak sro­ka błys­kotki, cho­wała by po­tem zas­koczyć a lu­biła to ro­bić. Miły wieczór spedzi­li w kuchni o po­wie­rzchni ba­jecznie dużej, przy XIX wie­cznym, sto­le po pradziad­ku Los­ta, który niemało przeżył. Des się śmiała a Lost czuł się nadzwyczaj swo­bod­nie. Pat­rzał na jej ro­ześmianą twarz była pro­mien­na, szcze­ra jak dziec­ko.
Nie wy­korzys­tał te­go, był dżen­telme­nem. Zamówił Des taksówkę.
cdn

/ Ro­sa Thom­son/

Ro­bienie cze­goś na os­tatnią chwilę nie jest dob­re. To prze­jaw nie­chluj­stwa al­bo me­galo­mania lub połącze­nia tych dwóch rzeczy. Lost wszys­tko odkładał na po­tem, jak te książki z le­wej na prawą. Ze stoic­kim spo­sobem bił się z myśla­mi która zwy­cięży. Czuł że po­winien zadzwo­nić do De­sires przep­ro­sić za swo­je zacho­wanie. Uważał też że to wszys­tko przez nią i gdy­by nie jej prob­lem to on by nie mu­siał te­raz tłumaczyć dlacze­go sasnął pod­czas ich roz­mo­wy. [...]

Zamek w drzwiach zacinał się, Lost denerwował się na to. Miał łatwość wkurzania się czymkolwiek. Postanowił go naprawić, poprzątać w końcu mieszkanie, jedyną rzecz którą dostał w spadku po rodzinie. Pracy miał wiele, chciał odnowić stary holenderski regał, odkurzyć schowane obrazy, książki z przed wojny, penie nie dostanie za to wiele pieniędzy, ale zawsze głowę zajmie czymś pożytecznym dla siebie. Matka zawsze mówiła "porządek wokół siebie nie bałagani głowy". I to było mu potrzebne jak niemowlakowi [...]

Lost niechętnie wra­cał w swo­je stro­ny, pełen obaw i niepew­ności układał w głowie możli­we sce­nariu­sze.
W drodze spot­kał Jo­sa, ko­legę z czasów stu­den­ckich kiedy to wszys­tko było możli­we, ot­warte i piękne.
Przyz­nał się że szu­ka pra­cy, zaczy­na od no­wa itd., ten wspom­niał o zwol­nieniach w No ko­men­ts*.
- Zadzwoń za­pytaj może pot­rze­bują fe­lieto­nis­ty pod­różni­ka*, śmiał się Jos.
Lost z nies­ma­kiem po­dał rękę i od­szedł.
To był szyb­ki od­ruch, bo [...]

Człowiek stąpający po ziemi /miękko czy jak tak lu­bi/, wie co jest war­te poświece­nia a co mu­si um­rzeć, co jest dob­re a co nie ma przeszłości. Nie zaw­sze dras­tyczne zmiany są dob­re. A i często przychodzi mo­ment tęskno­ty za do­mem* za korze­niami. Przeszkadza in­na kul­tu­ra, zwycza­je.
Ga­lard czuł że Lost wcześniej czy pożniej odej­dzie. Był tu szczęśli­wy, był wol­ny, od­począł od złych wspom­nień, ale tar­gało nim ciągle poczu­cie niedos­ko­nałości. Był po­ryw­czy i nies­po­koj­ny jak nas­to­lat­ka która wy­rosła z mod­nej odzieży i mar­twi się o nową. Ga­lard wie­dział że Lost ma wszys­tkie cechy człowieka czy­nu, dob­re­go czy­nu i suk­ce­su.
Lost szu­kał no­wego we wszys­tkim i wszędzie, szyb­ko się nudził ale nie było to oz­naką zep­su­cia.
Pragnął cze­goś niepos­po­lite­go, nadzwyczaj­ne­go, je­dyne­go tyl­ko dla siebie..
Był nadzwyczaj­nym in­dy­widualistą choć bar­dzo to uk­ry­wał.
cdn

/"Posłańcy Bogów" by Ro­sa Thom­son/

Lost miał dzi­waczne sny, często o nich po­tem myślał. Nie były czymś ważnym ale on zas­ta­nawiał się nad ich sen­sem, tak jak­by coś miały znaczyć. Był wierzący a więc wie­rzył prze­de wszys­tkim w siebie. Te­go dnia kiedy Ga­lar­da zab­rała sa­nitar­ka śnił mu się:
*On, pływa w oceanie swo­bod­nie, miaro­wo, wokół piękna, świet­lista aura i nag­le czu­je że coś ciągnie go na dno. Ner­wo­wo ut­rzy­muje się na wodzie, po czym wiel­ka ry­ba niczym wielo­ryb pod­niosi go i wyrzu­ca na brzeg.
Sie­dzi na brze­gu led­wo żywy, wielo­ryb odpływa a po chwi­li się od­wra­ca a je­go paszcza nie jest ry­bia a przy­pomi­na twarz pew­nej ko­biety*.
Była to twarz ko­biety o której sta­rał się właśnie za­pom­nieć.

cdn
/by Ro­sa Th./

W życiu tak by­wa że często to co tra­cimy do­ceniamy po czasie ale nie zaw­sze. To co tra­cimy cza­sami jest naszym wyz­wo­leniem. Lost dużo stra­cił ale też wiele zys­kał. Nie mógł się nig­dy po­godzić ze swoim pochodze­niem, dla­tego niechętnie wra­cał. No­sił na so­bie garb które­go nie pot­ra­fil zrzu­cić, sprze­dać, po pros­tu poz­być się.
Był z nim zrośniety. Je­go pochodze­nie ciążyło mu w myślach, czy­nach. To pochodze­nie jest doświad­cze­niem, da­rem, jest szkołą* z której Lost się nie cie­szył, której się wstydził.
cdn

/by Ro­sa Th./