Zamarzający człowiek zamarza w opuszczonym domu. Mróz zbiera ofiary. Już zaczął polowanie w listopadzie zeszłego roku. Teraz jest luty. Zimno nie jest miłe, milszy jest upał, choć czasem też nieznośny. Dmucha sobie bezdomny w ręce, bo życie go wydmuchało jak tę wydmuszkę. Żółtko i białko życia wydmuchane, została jeno ta skorupka cienka. I jak tu się ogrzać?

Na ulicy zaczepił mnie mężczyzna. Spytał się, czy mogłabym mu dać dwa złote, bo zabrakło mu do leków, a receptę zostawił w aptece. Mój pierwszy [...]

Stałam w mieście K. na przystanku autobusowym. Czekałam na autobus linii 22. Patrzyłam na rozkład jazdy. Szczęśliwie się składało, że miał jechać za minutę od mego przyjścia na przystanek. Autobus jednak spóźniał się i to bardzo. Podeszła do mnie jakaś starsza kobieta. Spytała się, czy 22. już jechała? Odrzekłam, że sama czekam na ten autobus. Powiedziałam, że mam nadzieję, że jeszcze nie jechał, bo bardzo mi się spieszy. Kobieta, niczym dobra wróżka, rzekła do mnie: "Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze." Podziękowałam jej. Po chwili odeszła dalej. Autobus spóźniony nadjechał. Tłum zaczął wsiadać. Starsza pani jeszcze wzrokiem mnie szukała, czy aby też wsiadam. Odpowiedziałam jej uśmiechem, że widzę autobus i również wsiadam. Kobieta ta pomogła mi słowem i wzrokiem.

W szumie i natłoku pozostawili zwierzęta swe.
Krowy z cielakami, świnie z warchlakami, kury z kurczętami.
Uciekli w popłochu, zapłakani. Za chwilę dojdzie front. Trzeba umykać i swoje życie ratować.
Ostatni rzut oka na gospodarstwo i czas ruszyć w drogę.
Cisza i pustka. Z obory i z chlewu słychać nieme zwierzęta, które zaczynają cierpieć. Niewydojona krowa macha ogonem. Odgania muchy. Jedyny towarzysz jej niedoli. Świnie zjadają ostatnią pozostawioną im porcję łupin ziemniaczanych. Wdychają swymi nozdrzami powietrze i [...]

Fafika musimy zostawić. Pies uciekł nam z domu, jak to się zaczęło. Słychać wybuchy gdzieś tam daleko. Fafik ucieka. Pies przeżywa coś takiego tylko raz w roku - gdy jest Sylwester i strzelają fajerwerki. Ale przecież Sylwester był niedawno. Czyżby rok minął tak szybko? Nie wie piesek, co się dzieje. Wystraszony biegnie przed siebie. Bez tchu. A pies potrafi wiele przebiec. Znalazł się w jakimś lesie. Ciemno i zimno. -A gdzie moja rodzina? - pyta sam siebie. Siedzi gdzieś w mchu i liże sobie łapkę, którą w biegu sobie [...]

Czemu, Volodymyr, malujesz na płótnie gruzy miasta?
A czemu ty, Vasyl, wziąłeś ze sobą tylko gitarę?

Obdarcie ludzi z ich człowieczeństwa. Poprzewracanie do góry nogami życia codziennego. Odebranie wszystkiego, co kochali. Oto struny, które pękają oraz barwy, które nikną.

Volodymyr został tu i maluje zdewastowane budynki. Ktoś by rzekł - obraz jak z II wojny światowej. Ale myliłby się - to współczesna wojna. -Volodymyr, jakich kolorów używasz ze swej palety? -Najczęściej szarych. Niebieski zostawiam na niebo, a [...]

Spadły ostatnio na most mój bomby. Został uszkodzony. Wcześniej chodzili po nim ludzie ze swymi sprawunkami. Zawsze gdzieś się spiesząc. Mijały dni i noce, a most ten zawsze był.
Nikt nawet nie myślał, że niedługo wybuchnie wojna, a przez most będą ciągnąć tłumy uciekinierów.
Most jest żelazny. Solidnie zbudowany. Ma już więcej niż sto lat.
Są do niego przywiązane kłódki z imionami osób zakochanych, którzy przyrzekli sobie dozgonną miłość.
Może uczucie już zgasło, ale kłódka przyczepiona do mostu jest [...]

Poskładano wpierw samochód moim życiem zwany. Dali szybo-oczy, drzwio-ręce oraz opono-nogi. Wyruszyłem w trasę życia mego. Była prosta droga, ale wystąpiły także liczne zakręty.

Było to w czasie II wojny światowej. Moją karoserię przemalowano w czarno-białe pasy. Na lakierze wydrapano numer: 12001 (nie był to jednak numer rejestracyjny). Postawiono w garażo-baraku. Paliwa było mało do jedzenia. Ciężko pracowałem. Zwoziłem żwir.

Po wojnie, gdy wyjechałem z obozu, postanowiłem osiedlić się
w jakimś porzuconym [...]

Jak to?
Krew, która była w środku, teraz jest na zewnątrz.
Łzy, które były w środku, teraz są na zewnątrz.
Strach, którego nie było, teraz się pojawił.

Powiedz mi, Volodymyr, a co jest wewnątrz?
Wewnątrz jest siła nasza i zjednoczenie. Bomby rozrywają nasze domy.
Karabiny strzelają do naszych matek, ojców i dzieci. Weź pierwszą z brzegu fotografię z II wojny światowej i porównaj ten obrazek z tym, co widzisz tutaj. Niczym się krajobraz ten nie różni. Kikuty domów, w których człowiek był jeszcze niedawno [...]

Polina - uczennica czwartej klasy szkoły podstawowej w Kijowie. Została zamordowana przez rosyjskich dywersantów.

Na zdjęciu widzę uśmiechniętą dziewczynkę, która w dłoniach trzyma jakieś niebieskie przedmioty. Uśmiechnięta, radosna Polina o włosach koloru różowego.

-Mamo, a ja chciałabym przefarbować włosy na różowo.
-Dziecko drogie, masz przecież piękne blond włosy.
-Ale mamo...
-Porozmawiamy we wakacje.

Bawi się promień Słońca różowymi włosami Poliny. Wtóruje mu wiatr, który wplątuje się w jej włosy. [...]