Wiersze — PetroBlues

jak każdy kto czuje
wciąż szukam spełnienia
raz tworzę raz psuję
każdy dzień coś zmienia
choć kasy brakuje
i brak stabilności
na twarzy choć kłuje
ciągle uśmiech gości

kiedyś przyjdzie taki dzień
życie zaskoczy spełni się sen [...]

dwa plecaki na trawie i piłka
i już był kolejny mecz
gumy turbo i oranżada
każdy szczęście w oczach miał

to był nasz świat...

chciałby każdy z nas
wrócić w tamten świat
chciałby każdy z nas
znowu dotknąć gwiazd [...]

napoili nas buteleczką drwin
obiecali raj a nie dali nic
po co iść do urn głos nie znaczy nic
żryjcie ten swój hajs tylko dajcie żyć

wyjdźmy w końcu na ulicę
pewni siebie nie w panice
wyciągnijmy twardą pięść
musi ze sceny zejść...fałsz

szybki lepki hajs wciąż na stołkach trzyma ich [...]

mała czysta kartka wyruszyła w świat
zapisuje ją tykający czas
tworzy się historia tyle pięknych lat
lecz jednego zdania wciąż na kartce brak

REF:
życie jest jak twardy futerał
masz to co do niego nazbierasz
życie jest jak futerał bez dna
gdy go napełnisz poznasz życia smak
[...]

choćbyś był największy
i pieniędzmi srał
choćbyś wszys­tkie skarby
świata na raz miał

to nie znaczy nic
i tak odej­dziesz sam

choćbyś w puchu sypiał
pośród pięknych ciał
choćbyś żył beztrosko
na­wet mi­lion lat

to nie znaczy nic
i tak odej­dziesz sam

TRUM­NA NIE MA KIE­SZE­NI

choćbyś był premierem
i codzien­nie kradł
al­bo bohaterem
i od­mieniał świat

to nie znaczy nic
i tak odej­dziesz sam

choćbyś ro­bił wszystko
by­le tyl­ko żyć
choćbyś wszys­tkie prawdy
zdołał w ser­cu skryć

to [...]

w zwykłych bezbarwnych ludzkich dniach
bez przerwy zmęczeni ciężkim snem
liczymy słoje w suchych pniach
szukając azylu przed samym dnen
w malutkim ściennym kalendarzu
rwiemy kolejne puste kartki
dopiero na ciemnym cmentarzu
opadną wszystkie ludzkie maski

mijamy dzień za dniem
przechodząc z cienia w cień x4 [...]

ciągle szukam sensu kolejnych dni
ciągle wierzę że się spełnią moje sny
kawał życia zmarnowałem lecz
dziś już wiem jaką drogą będę szedł

mogę wypowiedzieć milion różnych słów
lecz nikt nie zrozumie duszy mojej snów
mogę na papierze spisać milion zdań
ale w mojej głowie zawsze jestem sam

ciągle wierzę że się spełnią moje sny [...]

codziennie nas okradają
codziennie nas okłamują
wciąż skaczą nam po głowach

a my im jakby nigdy nic
kłaniamy się uciszenie

dokoła stado jadowitych żmij
a ty człowieku między nimi żyj
pośród ukąszeń oscyluje swiat
i jadem plują czy to wróg czy brat

jak żyć...

rozwarte ramiona losu
jak jaskółki chwile niosą
uciekają szybko lata
a wciąż nie przyszła zapłata

wiecznie jesteś zarobiony
cisną cię systemu szpony
przez palce ucieka zycie
tną boleśnie losu nicie

idź ciągle idź [...]

czasami warto jest ugryźć się w język
lecz bardzo kuszące są ironii więzy
tym słowom przydaje się liposukcja
choć później jest trochę sucho w ustach

czekam aż ktoś poda mi szklankę wody

na starej bezpłodnej koszteli
wciąż wisi olchowa huśtawka
czas ją już próchnem zabielił
łańcuch też słaby jak mżawka

i widzę to tak jakby wczoraj
chłopiec się bujał szczęśliwy
tato gdzieś tam pole orał
a mama poszła na grzyby

ten świat taki zapomniany
wciąż żyje w mojej pamięci
choć życie rysuje zmiany
wciąż huśtam się na tej gałęzi

dziś ledwo w mych myślach grzebię
wskazówka tak szybko się kręci
lecz choćby świat gnał przed siebie
trzymam dzieciństwo w pamięci

zobaczyłem motyla leżącego na wznak
spalonego słońcem wychłostanego wiatrem
ostatnimi siłami przebierał skrzydłami
rozgarniając rozgrzane ziarna piasku

zbyt słaby by się doczołgać do zroszonej trawy
zbyt mało sekund życia zostało by zdążył
mogłem go rozdeptać by skrócić cierpienie
lecz pomogłem zdążyć na tę ostatnią kroplę

obmyty chłodną rosą zalśnił kolorami tęczy
najpiękniejszymi jakie kiedykolwiek widziałem
i wtedy znieruchomiał spokojny i piękny
na wieki z wyrazem ulgi na skrzydłach

chciałbym by kiedyś gdy przyjdzie czas
ktoś znalazł mnie jak ja tego motyla

chciałbym żeby ludzie umilkli
gdy przykładam palec do ust

chciałbym

żeby mi to było
ostatni raz