PearlSoul25

to gdzieś tam
co bije choć umarło
zwie się przedawnieniem
wszystkich wiosen na naszych dłoniach
zapachu którego pokochało słońce
zanim jeszcze wstało

to stare przepowiednie
zbolałego serca
w które nikt już nie wierzy
nawet późną nocą przy zamkniętych
oknach z kratami
własnego umysłu

a jednak coś spać nie daje
gdzieś kurczy się
rozszerza
zanika i powstaje na nowo
choć udawać by można było
że nigdzie już nie ma miłości

nie śpiewaj drozdzie
bo znów będę padać
i cicho pod skórą
nawilgną wspomnienia

szelestem piór swoich
możesz zagłuszyć
obolałe miejsca po nieuniesieniach

i tyle nam zostaw
nic co by szkodziło

żadne z nas nie pojmie
w życiu
czym naprawdę jest miłość

Czy to niebo płacze
czy ja padam?
O takich duszach nie było pogody.

Gdzieś w środku miasta
kałuża wyznacza
puste od życia światło.

Nim noc zajrzy do okna
zapal dla siebie
błysk w ponurym spojrzeniu.

Znałam wtedy kierunek wiatru,
mogłam więc wpaść blaskiem księżyca do twojego okna
zamkniętego serca.

Byłabym prochem gwiazd,
co zamienia w skały uczucia
martwych ludzi bez skrzydeł.

I władałabym miłością
wszystkich czerwonych rumieńców,
pustych wnętrz,
łez ostatnich związków
skroplonych fałszem.

Gdybyś tylko
okno wtedy
serce chociaż
miał otwarte...

dzień dobry
że tak skłamię
czarna kawa jak charakter
fusy
rosa
słońce ty nie moje

uchrońcie mnie od nadziei
że niby dzisiaj będzie lepiej
że niby trzeba tak myśleć

jedynie co trzeba
to na pewno nie ja

popiół w twych oczach
boli samym patrzeniem

musiałaś długo płakać
żeby zgasić słońce

nie powiem że żal mi ciebie
i współczuję
bo zaćmienia bywają piękne
na horyzontach zbłąkanej duszy

Spóźnionym dłoniom
trzeba tylko nocy.

Nie wierzyłam wtedy,
i wybacz
że nadal...

Dziś moje ręce drżą
z rozczarowania.
To wina czekania.

Serce nie lubi sie spóźniać
na miłości swojego życia.

płatek jej ciepły
krąży zapachem rąk twoich

już nie zakwitnie
po raz drugi sercem

trzeba ci teraz
ciepło jej utrzymać
nim do reszty z uczuć zwiędnie

miała ciernie na sobie
jeszcze nim zdołała dojrzeć
więc bądź dla niej teraz schronem
wodą ziemią i słońcem

M.

Kochałaś  go za bardzo.
A miłość to taki wiatr,
który zawsze wieje w swoją stronę.
Zbyt mocno chciałaś.
A serce pękło.
Za was dwoje.

Pozostały Ci tylko noce,
w których niczego już nie ma.
Ani emocji,  ani snu,  ani przeżyć.
Wszyscy wiedzieli,
nie tego chciałaś.
Lecz na zawsze to straciłaś.

Teraz podnieś swoje oczy.
Na ziemi niczego nie znajdziesz.
Może  Bóg  jeszcze wierzy w Ciebie.
Może da jeszcze jedną szansę.

Wiem jak trudno mieć kamień
tam,  gdzie powinno bić serce.
Jeszcze coś  się wydarzy - na pewno
nawet jeśli  niczego już  nie chcesz.

Nie wszystko serce, co czerwone.

ulice opustoszały
nawet mgłę ogarnęła szarość
w powietrzu zapach ruiny
- serce mi się rozleciało

nie trzeba mówić że deszcz
nawet latarnie widziały
cicho świecą znużeniem
- czas mi wyleczy rany

mrok zawisnął nad miastem
nawet nie ma księżyca
gdzieś pies w oddali szczeka
- szkoda mi było życia

rano będzie jaśniejsze
nawet wstanie leniwe słońce
obudzą się wasze nadzieje
- żegnam więc
- odchodzę

mowili mi że takie łzy
to tylko ze szczęścia
nie chciałam więc pytać
jak wygląda smutek

czyste jak płótno
a jednak brudną pamięcią nie sięgam
od kiedy miłość umiera ostatnia
nigdy nie byłam pierwsza

konwalie przekwitły
teraz już nic na serce nie działa
zapach pewnych osób
w oczy szczypie rosą

i znów wśród ludzi idę
całkiem sama

pamiętaj
by twoje skrzydła dały mi rady
kiedy upadam
kiedy po szóstej
z martwą nadzieją jeszcze ją trochę pokładam

nie zapomnij że były takie słowa
jak moje usta
i pod oczami łzy prawie kapały
na uśmiech

i że jestem pusta

*dla "Anioła"

bym po trzykroć
nigdy nie zwatpiła
i mękę Twą potrafiła wspomóc

bym otarła z mych podłości
Twoją krew
i odróżniała od zła dobro

nie wszystkie krzyże
umiem donieść
Ty sam wiesz najlepiej
lecz w ciszy klęknę
złożę w modlitwę ręce

- w podziękowaniu
za drogę pełną cierpień

*w te Święta niech każdy (kto wierzy) ujrzy w swoim sercu Boga