Zagubiona pomiędzy chmurami
czekam aż stanie się cud,
aż znajdzie mnie świat
tam gdzie ukrył mnie wiatr.
Błądzę tu, w mym niebie,
a wskazówki do Ciebie mi brak…
Myślę co z nami będzie,
lecz ciągle porywa mnie czas.
Słoneczny kraj, gdzie wszystko ma sens i smak
to coś czego pragniesz Ty,
a dla mnie miejsca tam brak.
Kochać, lecz nigdy nie szaleć,
bo co, gdy ukradnie Cię świat?
Będę stać sama bez wiary
w tym mieście co tylko dla Ciebie gra?
Co zrobić, gdy serce wciąż płacze,
gdy powodów do blasku mu brak?
Zapytać gwiazd, czy Twych oczu?
Schować w natłoku barw?
Zapomnieć, gdy miłość najbliższa,
czy przetrwać choć ciężko tak?
Może się jutro spotkamy,
gdzieś, gdzie życie ma smak...

Zapomnę oczu spojrzenie
Nie patrząc za siebie wstecz
Zasłonię wspomnienia cieniem
Już nie chcę niczego chcieć

Pogaszę światła w domu
Tym malowanym marzeniem
Zamknę na klucz po kryjomu
Zostaniesz tylko cieniem

Odgonię myśli zmęczone
Pozrywam życzeń sznurki
Spojrzenie kiedyś szalone
Zamienię w baranie chmurki

Odejdę bez róż i fiołków
Słów malowanych na śniegu
Nic nie zabiorę na własność
Nie cofnę życia biegu

W pamięci tylko zostanie
Na ulicy Poezja spotkanie.

Siedziała na opustoszałej łące bawiąc się kosmykiem swoich złotych włosów z nadzieją, że tego lata też podbiegnie do niej z koszem truskawek, wiedząc jak je uwielbia. I że po raz kolejny, częstując go jedną z nich, wyzna jej miłość.

Patrząc w księżyc uświadamiam sobie, że tak naprawdę przegrałam.. Moje życie wyglądało jak gra w pokera. Postawiłam wszystko na jedną kartę i straciłam. I nie wiem skąd jeszcze biorę siłę, żeby szeroko się przy Tobie uśmiechać.