nie myśl o mnie
bo jestem bezmyślą

nie próbuj mnie dotknąć
bo nie mam granic

nie wołaj mnie
bo jestem ciszą

nie szukaj mnie
bo jestem tęsknotą

a kiedy spytasz kim jestem
odpowiem:
kim ty jesteś?

świat dobrał ci się do skór
wysyn
zapomniał
że jej nie masz

winności domniemanej
której nie można nic zarzucić

nagości
co unieść ma tkaninę snów
a nie potrafi siebie

kurtynie opuszczenia
gdy ci co mieli nie dopuścić
napuszczają psy

i innym takim niemożliwym
do pomyślenia

spowiadam się
smyczkiem duszy
napiętą struną ciała

tak jakby miały mnie odkupić
a przecież sprzedał mnie sam Bóg

na zachód od prawdy
na wschód od powinności
podwójne milczenie to jeszcze nie cisza

na północ od wiary
na południe od ufności
głód co przenika tańcem derwisza
budząc demony przeszłości

dziewczynko z zapałkami
i pudełkiem na dziecko
którego nie ocalisz

ty wiesz, że ból nie znika
a tylko staje się ciałem

i po raz pierwszy umiera
w objęciach

majem pęka kra
nie/ma nie/ta/kość w gardle
kwitnie kaktusem