I zmuszają mnie wciąż do słuchania irytującej mowy -
Tekstów typu "ty lepiej wybij go sobie z głowy".
Racja, wiem przecież, nie dla nas ślubne kobierce,
ale to nie umysł winnam z niego oczyszczać, a serce.

Najgorzej jest zakochać się w swoim marzeniu,
Przy pełnej świadomości jego niespełnienia.
Gdy cały realizm skrywa się w cieniu,
Bez poczucia kłamstwa, naiwności cierpienia,
Marzenie złudne myśli zajmuje,
Oczy i tak ślepe razi blaskiem słońca.
I dzień codziennością nie poratuje,
A nocom niedośnionym nie ma końca.
Najgorzej jest kochać marzenie niemile miłe,
Podziwiać jego zamglone ciało,
I próbować zatrzymać szaleńczo na siłę,
I cieszyć się, że choć jedno zostało.

Chcę tylko napisać -
że mi zimno.
Obojętnieję.
Wiem, że tak lepiej, potem
raczej łatwiej mi będzie
mocniej się rozgrzać.

Nie wiem czego chcę.
Znaczy wiem -
ale to i tak nie ma sensu,
jak stanie przez godzinę w deszczu,
oczekując na wyschnięcie łez.

Nie mam oczekiwań.
Znaczy mam -
ale jesteś tak żałośnie niewielki
i to co w przypływie łaski możesz chcieć potrafić,
i tak będzie zostawiać we mnie pustkę.

Nie umiem mówić.
Znaczy umiem -
nigdy nie byłam bardziej świadoma słów,
ale usłyszeć, a zrozumieć
to jednak różnica.

Problem tkwi w rozdarciu,
ale, na Boga,
nie ignoruj!
Pozwól mi wierzyć, że mimo wszystko -
szczegółem jestem istotnym!

...

Ale właśnie sobie przypomniałam -
nie wierzysz ani w Boga,
ani w miłość.

- żałuję

Ostrym westchnieniem życzysz mi dobranoc,
Nie wypowiadasz przy tym ciepłych słów,
W sadyzmie złości zatrzaskujesz drzwi,
Ja Tobie także życzę słodkich snów.
Ja Tobie także życzę dobranoc,
Chociaż też nie słyszysz żadnych mów,
Lecz nie po to się zasypia by śnić,
Ale by rankiem obudzić się znów.
I by móc naprawić wczoraj,
Jeśli ranek jutro nastanie.
Nie wiesz przecież czy brakiem dobranoc,
Zabierasz nam ostatnie pożegnanie.
Czy ktoś kto cię kocha nie szlocha okrutnie?
Czy może wypłakuje smutnoszare oczy?
Czy może już w desperacji codzienności,
Umiera wyczekując dobrej nocy?

02:16