Oczy pełne łez.
Nawet wiatr nie spieszy się by je osuszyć.
Niech płynął...strumieniem naiwności.
Niech płynął i wyschnął gdzieś u podłoża mojego egoizmu.
Może tam...na dnie...znajdą sumienie moje.
Oczy pełne łez i tylko to dziś mam.

I spójrz
To tylko chwila ucieka mi przez palce...
Nic takiego...
Przywykłam, że życie z rąk mi leci.

I usłysz ten trzask pękającego jestestwa.

I spójrz na moją żałość...
Ostatnia uparta by od nowa mnie posklejać.