Znajduję ją już zanim tramwaj zatrzyma się i pozwoli jej wysiąść. Spoglądam na nią z daleka. Boże, jak ona pięknie wygląda. Jaka ona jest śliczna. Mój wzrok skierowany jest prosto na nią, a wszystko inne to jakaś rozmyta otoczka, nie znacząca nic. Tak jakby niczego więcej nie było. Wtedy mnie zauważa i wita mnie swoim uśmiechem. Kąciki jej ust są tak daleko od siebie, że zmieściłyby się w tej przestrzeni wszystkie nie wypowiedziane jeszcze słowa. W przepaści między nimi można byłoby się zatracić. Więc na powitanie zatracam się, właśnie w tym uśmiechu. Delikatnie całuję jej usta dziękując Bogu, że istnieje.

Jadąc wspólnie autobusem zaczyna opowiadać. Na zmianę mówi i pisze smsy. Słucham dokładnie wszystkiego i staram się wyłapać te ważne [...]

Boję się tej przyjemności
Tego że postradam zmysły
bo to będzie szaleństwo
Te różni się od tego codziennego
To takie szaleństwo Od Święta

Fala wspomnień innych czasów
spłynęła mi na twarz
Przez chwilę serce zamarło
i przestało chcieć grać

To wielkie cierpienie
nie mówić mu „Dzień dobry"
nie czekać na jego powroty
nie smakować ciepłych obwarzanków

Wraz z tobą
zabrano wiarę i nadzieję
miłości też jakoś upłynął termin ważności

Lecz najgorsze, że zabrano
mi słowo „Tato"