Odprężające jest to siedzenie w ciemności zupełnej, gdy wszyscy już dawno pospani.
Mowa spokoju jest tą najbardziej mnie kołyszącą pośród cichych bitów muzyki, którą wyciągnąłem z kapelusza jak magik jakiś dźwiękowy niewydarzony.
Ciężko jest żyć na co dzień w hałasie, w chaosie.
Pamiętam noce na wsi spędzane, gdy niebo było nagwiazdowane. Psów poszczekiwania. I cisza. Spacer w zupełnej ciemności. Prawie po omacku. Byłem wtedy swój sobie.
W takich momentach samotność była wybawieniem i najwyższą [...]