osobliwy

Dzień dobry.

Z góry przepraszam za ten wpis, ponieważ zapewne niektórych z Was do mnie zrazi.

Za wszelką cenę starałem się unikać tu tematów politycznych czy społecznych. Ta strona, I Wy, jesteście dla mnie odskocznią od szarej codzienności uszytej właśnie z kwestii społeczno-politycznych.Wielu z Was bardzo lubię czytać, mimo, że nie dodaję Was do ulubionych, nie zostawiam serduszek itp. Cieszę się, że z kolei Wy, lubicie czasem poczytać te moje różne słowne zabawy w chowanego. Tym niemniej, choć zabrzmi to [...]

A kręcę się na płycie w lirycznej doskonałości sznycie, w muzyce co gra pierwsze skrzypce tego wieczoru, w tym pomieszczeniu. Zagłębiam się w jej znaczeniu, w jej przesłaniu, leżąc na posłaniu smutków i radości, czterościennej samotności, podsufitowej naiwności. Miałem wyjść w gości, ale siedzę w domu, magnes bitu trzyma mnie tu i podpala neurony w głowie, co objawia się w rymowanym słowie, czasem bez sensu, nie powiem, a czasem czas się zatrzymuje i nasłuchuje, co z mojej gęby wylatuje, gdy rozum nie próżnuje, choć ciało leży. Gdy z umysłu rubieży wyciągam co trza, a muzyka gra, pozbywam się odzieży i rozpływam się jak deszcz na szybie, rozmywam się i jest ciepło i jest lekko w tych chwilach ulotnych jak ulotki, i co niedobre się chowa, nie w słowach, poza nimi i słowa już nie ranią tylko kołyszą, układają do snu, zapraszają mnie tu, gdzie jest życie, gdzie jest rozmycie na winylowej płycie.

Tak lepiej?
Tak. Albo nie. Albo i nie.
Proszę poprawić ten obraz.
Obraz ten jest nieforemny.
Obraz ten jest niewyraźny.
No zamazało go.
No za mało go.
Proszę go powiesić inaczej.
Podwiesić go proszę, pod żyrandolem.
I że co? I ma spaść na głowę?
Tak, zdecydowanie tak, najlepiej z sufitem. [...]