Niech wzburzy się w Nas wszystkich moc pokrzepienia, wyrzucając z siebie żal i smutek, umocnijmy swą wiarę, bo przecież wszyscy nasi bliscy radują się dziś z nadzieją Jego Bóstwa że i my się tam znajdziemy.

Znalazłem,
lite z drewna konary rozpostarte niczym skrzydła,
zawiłe,
szyfrem gałęzi ksylemu liczne naczynia ukryte pośród cieni,
puszyste,
źdźbła soczystych traw uwitych w skromnym gnieździe azylu.

Stanąłem w miejscu zainkubowanego wnętrza,
Nie zrezygnowany egzystencją tego miejsca.
Przyglądając się obłąkanemu światu,
ludzi tłumu zmarnowanego wraku.
Wyostrzając zmysły silnym pragnieniem miłości,
otwieram czaszę aury zagubionej ludzkości.

Zaglądam w szkliste oczy przestworzy,
lśniący błękit tęczy rozdroży.
Rozpaczliwie poszukując rozmytego horyzontu,
łączącego nieograniczony ideał kontur...