Tak mój panie, to ja - marzeń twych ziszczenie,
z uśmiechem na ustach i w rumieńcach cała.
Gdy tak patrzysz na mnie - jestem jak spełnienie,
jak ta noc majowa, pragnieniem nabrzmiała.

I tak stoję przed tobą w moją straż uzbrojona:
w suknię, co się na biodrach porusza ze smakiem
z podwiązkami na udach, w koronki ozdobiona,
z tym lekko wyzywającym, zmysłowym make-up-em.

Patrzysz na mnie mój panie, i wiesz czego pragniesz,
myślisz o końcu świata i nagiej ekstazie,
Oszołomiony zmysłami, scenariusz układasz -
widzisz chwilę po chwili, wyraz po wyrazie..

Lecz są dni takie panie, gdy staję przed tobą
bez mej wiernej straży, trochę zagubiona,
Spróbuj wtedy mnie kochać - kiedy suknia zmięta,
a po twarzy spływa czarna łza zraniona.

2006 r

dziś
miałam inny plan
chciałam przejść do następnego poziomu
wyprostować sprawy
przerobić uśmiech

może nawet pogadałabym ze ścianą
ale ona wciąż wrzeszczy jak opętana
i nie daje dojść do słowa

znowu to się stało
kolejny raz przejechał mnie walec

i już nawet nie pamiętam jak to jest
porozmawiać...

ubrałam wszystko w barwy których nie było
złudne kolory
czerwień krwi i błękit oczu

skąpałam w zieleni po uszy
żeby było bezpiecznie i błogo

co z tego

kiedy czarne ramy
a werniks jakiś taki zamglony

obraz prawd dopasowanych
powieszę na gwoździu
wbitym prosto w serce

za ścianą ze snów
dzikie oczy
w przenikliwym świetle
i ciężkość grawitacji

brnę przed siebie
opleciona pajęczyną zależności
ołowiane nogi
ołowiane ręce
niemy krzyk
[...]

wiem
zawsze już będziesz
w każdym miejscu gdzie nasze ślady

wystarczy zamknąć oczy
i już mam cię pod skórą

czuję na policzku
jak czerwienisz usta
tętniąc w żyłach

lubisz brać mnie za rękę
i splatać nasze palce
w ten niepowtarzalny i tajemniczy węzeł

w taki sposób tylko miłość dotyka

08.11.2012 r

brałam je wszystkie
te niedole półżywe
i tuliłam do piersi jak matka
pierwszy krzyk

pielęgnowałam
uczyłam zakwitać
pomiędzy porami roku
i wstawać
po każdym upadku

i puszczałam te moje niedole
na wody szerokie
głębokie
a one wciąż wracają
z otwartymi ramionami
stęsknione.

jesteś wspomnieniem
co w pamięci plącze się bez celu
raz po raz zapala płomień
ledwie ciepły
od niepotrzebnych słów

bądź niepamięcią
żeby ukoić ból
poplątany w rozstajne drogi
miłością
której czas oderwał skrzydła

gdzie wierzba płacząca drogowskazem
a ja pogubiona
o drogę pytam cicho
kapliczkę przydrożną

wciąż widzę te jednostajne barwy
szarość załamującą ręce
gdy patrzymy sobie w oczy

myślisz że kształt cieni
wyśnił ktoś inny
a my przypadkiem nie potrafimy trwać
w naiwnym kolorze

domagasz się barw
kiedy dzwonisz zlękniony
nagłą ciszą

i usiłujesz przekonać mnie
że ja i ty
możemy bezkarnie udawać niemiłość

resztki sił wyciągnę na spacer
niech śnieg zaskrzypi pod piórem
ostatnim wierszem
co jak testament pachnie śmiercią
przeleję życie
do szklanki w połowie pustej

wszystkie te niuanse niewiele są warte
bo i tak zawsze znajdzie się sprawiedliwszy
mądrzejszy
lepszy

wymiękam lub odpuszczam
właściwie wszystko jedno
na drętwe myśli najlepsza grobowa cisza
a na wiatraki Don Kichot
kto woli - Don Chichot

odchodzą

ona świer­ko­wa
zapachem

on żywiczny
ciepłem chwil

igłami opa­da ich tęskno­ta

jak kon­fetti rozsypani
pod po­deszwą świata

trwają

poświętni...

27.12.2012 r

czasami, jak Wisława
pukam do drzwi kamienia,
a on udaje, że ich nie ma,
że mówi do mnie.
bez języka,
w słowach na od, albo nie

mógłby chociaż raz skłamać.
i kraty wstawić.
zgubić klucz
lub jakąś inną klęskę wywołać.

w popękanych warstwach,
tunele wyżłobić
do rąk,
po dłonie
sięgnąć. raz tylko. się wzruszyć.

pogody, nie będzie.
od dziś.
milczę przed kamieniem.

02.02.2012 r
mojej poetce, ukochanej

Jak to jest umierać
nim się żyć zaczęło
zaplatać dni w szczęśliwe korale
by się rozsypały
pewnego dnia
w bezsensowne paciorki

ot tak

jak to jest pamiętać
wszystko to
co jeszcze się mogło zdarzyć między nami

Po obejrzeniu kolejny raz filmu „ Słodki listopad”

miałam czas rozejrzeć się
w szerokość źrenic zapleść cień
w marzeniach poczuć zgniły smak
gdy ciągle czułam czegoś brak
kubek rozbity wściekłym gestem
dawał mi znak gdzie właśnie jestem
uparcie tkwiłam nad rzeki brzegiem
czekając statku z banderą „nie wiem”
z biletem tylko w jedną stronę
piekły mnie oczy przemoczone

życie jest tak pokręcone
szczere kłamliwe znudzone
daje nam miłość i mówi nieś
zaplata w intryg sieć
życie jest tak pokręcone
piękne kłamliwe szalone
wymyśla sceny później drwi
nie te otwiera drzwi

Tytuł zapożyczony i zainspirowane piosenką Igora Herbuta "Wkręceni".

w mojej szafie
zagnieździł się strach
uwił gniazdo ze starych marzeń

boję się
że wykorzysta też
wszystkie twoje listy
i zapach perfum z tej koszuli w kratkę
którą zakładam na ból wspomnień

w mojej szafie
mieszka strach
nocami śpiewa kołysanki

a gdy zamknę oczy
bezwstydnie podgląda przez dziurkę od klucza
jak sypiam z samotnością.

24.03.2013 r

Są we mnie wszys­tkie te zmien­ne po­gody
o które py­tasz nieus­tannie

deszcze i ule­wy tro­pikal­ne
jest niebo w cu­mulu­sach
błęki­ty zna­jome

dlatego wciąż wieje
że na­wet psa grzech wy­gonić

cza­sami
wys­tar­czy usiąść obok i pot­rzy­mać za rękę
by zniknęły zna­ki za­pyta­nia

cza­sami
jed­na przes­trzeń w czte­rech oczach
to za wiele

26.09.2012 r