i nie zostanę słodką tajemnicą
gorzką prawdą też raczej nie
mój smak trudno będzie ci określić
bo leżałam na stole a nie spróbowałeś mnie
pokroiłam swe ciało we wspomnienia
a teraz leżę i psuję się
ty chyba nie masz nic do powiedzenia
nieznośna cisza permanentny pech

smutek delikatnie muska mi włosy opuszkami swoich brudnych palców
leżę bez ruchu i oddycham spokojnie, by myślał, że śpię
może on pójdzie
ale kiedy on pójdzie?
no kiedy on pójdzie?
mój oddech niecierpliwi się
(a on chyba już wie
smutek już wie, że nie śnię.)

ten pub jest duszny od słów 'kocham cię'
tu wszędzie plącze się plastikowa miłość
i pocałunki składają się tylko z dotknięć naskórków na wargach
a kołatania serc pustym dźwiękiem, którego nawet nazwać nie da się

Spojrzałam na Ciebie dość niewyraźnie i teraz mi się bezczelnie wydaje, że się uśmiechnąłeś.