Siedziałam w toalecie i myślałam o życiu,
Mówiłeś: Kocham cię, kiciu.
Jesteś słoneczkiem, który oświetla mój świat,
Myślałam: Ale czad!
Kochałam i kocham cię bardzo, ale mnie zraniłeś,
Mną się tylko bawiłeś.
Wróciłam do domu,
Nie mogłam się zwierzyć, bo komu?
Wbiegłam do łazienki i sięgnęłam po żyletkę.
Na pralce widziałam swoją ulubioną serwetkę,
Usiadłam na podłodze,
Swoje żale po umyśle wodze,
Jedna kreska, krew spłynęła,
Pani Ja prawie kitnęła,
Blisko żyły,
Moje kreski były,
Wtem zadzwonił on, mój kochany,
W bogatej rodzinie chowany,
Odebrałam i opowiedziałam,
Nie chciałam.
Zawahałam się, ale to zrobiłam,
Z myślami się pobiłam,
Przyjechał. Przytulił mnie mocno,
Było już za późno.
Szepnęłam ciche, prawie bezgłośne: Pa.