Ego człowieka na każdą słabość umysłu, w przestrachu przed cierpieniem, wyznacza ogromny mur obronny: ALTER-EGO! W dzieciństwie byłam nieśmiała, toteż wykształciłam sobie osobowość cwaniaka. Nawet miałam kiedyś ksywkę "cwaniara". Przeskoczyłam z punktu minimum do najdalszego ekstremum. Teraz wiem, że nie jestem ani nieśmiała ani śmiała, jednocześnie będąc śmiałą i nieśmiałą. Nie ma granic definicji dla opisania umysłu. Słowa tego nie opiszą.

Tamte oczy już znam
Te dopiero poznaję
I dostrzegam różnicę między nimi

O jednych już zapomniałam
O drugich chcę rozpamiętywać
I zastanawiam się co mnie zmieniło

A gdy patrzę na jedne czuję ciepło
Inne zaś mrozi chłodem
Więc to tak wygasa płomień

Pierwsze znam
Radosne zmartwione szczytujące
Wzburzone i w końcu zawiedzione

W drugich ledwo odczytuję kolor
Nie rozumiem jeszcze sygnałów
Zaledwie uczę się w nie patrzeć

I o dziwo podobne ogarnia mnie przekonanie
Że tak jak wtedy zatopię się w nich
Na wieki wieków amen

Mamy niezwykłą podzielność uwagi.
Potrafimy skupić się na wszystkim.
Zapominamy tylko o tym, co ważne.