Ogarnia Cię ciekawość, kiedy myślisz o tym, żeby na nowo zacząć się ze mną spotykać. Ciekawość, która towarzyszy Ci do określonego momentu, który zawsze ma miejsce w sferze "przed" - tej, którą możesz odczuwać jako wieczny korytarz naszej znajomości, wydaje Ci się, ze mam do zaoferowania o wiele więcej i nie mijasz się z prawdą.

Staram się przekonać samą siebie, że na prawdę istnieje granica braku cierpliwości, za którą jest już tylko miłość...

Gdybym mogła spełnić jedno jedyne życzenie u Spadającej Gwiazdy, poprosiłabym o umiejętność pogodzenia jawy ze snem, po to, byś mógł być najszczęśliwszym mężczyzną w kosmosie.

Miłość, zarówno, jak i nienawiść, wywołują w nas emocje, o których nie mamy pojęcia, dopóki nas nie wypełnią po brzegi.

Siedem lat temu zobaczyła najpiękniejszy uśmiech na świecie i choć straciła go z oczu po pewnym czasie na długo, dziś płacze ze szczęścia na myśl, że już zawsze będzie przy Niej.

Myślę, że ludzie mają mnie często dosyć, bo przywiązują się do mnie, a potem się okazuje, że mówię im za dużo prawdy o życiu, tej paskudnej najprawdziwszej z prawd, której często nie chcą słyszeć. Myślę, że kiedyś będę szczęśliwie zakochana, ale tylko wtedy, kiedy przestanę mówić wiele niepotrzebnych do szczęścia rzeczy... tych paskudnych rzecz jasna. Ludzie wolą mamić sobie oczy i iść po omacku przez życie nie zdobywszy żadnego stadium rozwoju refleksji nad własnym życiem i życiem swoich bliskich. Ludzie nie chcą myśleć, to ich boli, a raczej boli ich świadomość, ze wtedy ich życie nie będzie już nigdy więcej tak piękne, jak wydaje im się być.

Ludzie, którzy w przeszłości znaczyli dla nas więcej niż powinni, lokując swoje "gniazdko" w naszej podświadomości - mimo tego, że ich już nie ma, to miejsce zostaje w Nas na zawsze. To od Nas zależy jak często je odwiedzamy. Niestety tylko na to mamy wpływ. W większości przypadków dzieje się to mimowolnie, poprzez ludzi, których spotykamy na swojej drodze i to, jak poprzez swoje zachowanie, czy słowa sprowadzają nas na drogę, która ostatecznie oznacza drogę do "tego miejsca".

Gdzie można szukać oparcia? W sobie. Jeżeli pewnego dnia obudzisz się i powiesz "ciekawe z czym sobie dziś poradzę" - bądź pewny, że dni Twojego szczęścia są bliżej niż Ci się wydaje, a ludzie, których spotkałeś w życiu są w nim nie bez powodu. Zaufać i dać sobie szansę. Kto nas lepiej zna niż my sami?

Urok większości pierwszych miłości polega na tym, że dobiegają końca. Nigdy nie przemijają, lecz zawsze się kończą. Z tych, bądź z innych przyczyn. Ich piękno tkwi w nietykalności, którą po sobie pozostawaiają, zostając tym samym wspaniałym wspomnieniem, którego nie powinniśmy zmieniać. Wraz z biegiem czasu staje się jak kwiat obarczony szeregiem wytycznych - kwiat pod ochroną.

Nie wiem już co zrobić, co powiedzieć, żeby było wspaniale. Mówimy do siebie zaszyfrowanymi spojrzeniami, całkiem zdystansowanymi wiadomościami, jak gdybyśmy nie chcieli ryzykować. Czy powinnam zaryzykować? Wyciągnąć do Ciebie rękę, być może serce, powiedzieć słowo, albo dwa? Zaryzykować uczucia, które trzymam na smyczy? A co jeśli wyrwą mi się z rąk... i całe dobro ucieknie?

Człowiek może nauczyć się być szczęśliwym ciesząc się z chwil składających się na całe nasze życie - to, które przeżyliśmy, to które przeżywamy obecnie i to, które nas jeszcze zaskoczy. Dziękować za te wspaniałe momenty, które pozostaną niezapomniane, a także witać z otwartymi rękoma nowe, które pewnego dnia będą tylko ciepłym wspomnieniem. To właśnie chwile decydują o naszym Szczęściu. Może dlatego powinniśmy przestać traktować Je jak coś stałego?

Trudno jest czuć tak, jak na prawdę chcemy czuć, podczas, gdy pragnienie przyćmiewa zdrowy rozsądek i czyste patrzenie na sprawy. Człowiek czuje się bezpiecznie w miejscu, do którego zawsze może wrócić, w obecności ludzi, którzy go kochają bezwarunkowo i pomimo. Człowiek musi próbować, tak samo, jak i musi się mylić. Nabieramy doświadczenia, stajemy się silniejsi, a tym samym bardziej podatni na pragnienie, które kpi sobie z rozsądku.

Tęsknota to jedno. Pragnienie to drugie. Ale ulec pokusie, która zaprzecza pozytywnej stronie naszego istnienia i oddać się jej bez reszty to chyba zbyt wiele dla jednej spalonej duszy.

Kiedy każda cząsteczka mojego ciała tęskni
Każda przestrzeń mózgu wzbrania się i krzyczy
Odwieczna walka serca i rozumu

Wesoło jest, gdy nie jestem sama, gdy moje myśli wciąż krążą wokół mało istotnych spraw, które i tak przeminą z biegiem czasu. Kiedy odbiegam od teraźniejszości i chcę sobie wyobrazić, jak będzie wyglądało moje życie za rok, dwa, a nawet dziesięć, wracam szybko, zanim pomyślę, że nic się nie zmieni.