Myśli — ODIUM

Stałość jest najbardziej znamienną cechą fałszu. Człowiek autentyczny zmienia się w każdej sekundzie. Raz jest diabłem, raz aniołem, brak mu konsekwencji, wylewają się z niego sprzeczności.

Dopiero wtedy, człeku, gdy nauczysz się myśleć, wyjdziesz na spotkanie ze śmiercią.

Pandemia: co dzień igramy ze śmiercią swoim bezmyślnym postępowaniem, jednak jesteśmy tak krótkowzroczni, że trzeba by śmierć otarła się o czubek naszego nosa, byśmy ją dostrzegli. Pandemia minie, ludzie poczują się na powrót wolni, wszystko wróci do normy. Śmierć, którą wciąż siejemy, przestanie nas obchodzić.

Są oczy zasnute mgłą iluzji i są oczy trzeźwe jak wrota piekła.

Każdy, kto ośmieli się wykonać kilka koślawych kroków przy muzyce, gwałcąc przy tym poczucie rytmu, śmiało uznaje, że tańczy. Podobnie jest z miłością, gdy gwałcąc jej istotę, depcząc sobie wzajem po palcach, przyklejając się do partnera i nie pozostawiając mu oddechu, lub pląsając przed nim, jakbyśmy mieli przed sobą wielkie lustro, jesteśmy przekonani, iż właśnie uskuteczniamy porywający taniec życia.

Być w złej formie oznacza nie być trzymanym w ryzach jakiejkolwiek formy. Ręce opadają, maska opada, słowa wybuchają, gorset zaczyna uwierać.

"Ja nie jestem wariatem, ja nie jestem wariatem!" wykrzykiwane z groźbą bezpodstawnego oskarżenia o człowieczeństwo-czyż jest coś zabawniejszego?

"Normalni" wnet by stracili całą dumę ze swego "zdrowia" psychicznego, gdyby wiedzieli, że od wariatów odróżnia ich jedynie zdolność do upraszczania świata, moc sił witalnych podpartych złudzeniami.