Bardziej niż miłości potrzebujemy iluzji miłości, wszyscy bowiem stanowimy niezbity dowód na to, że bez miłości można żyć. Prawdziwy wróg życia kryje się gdzie indziej, to nuda i pustka-pogorzelisko namiętności.

By miłością napełnić świat, trzeba by masowo odprawić egorcyzmy.

Kiedy wykąpiesz się w prawdzie, obmyjesz z większości złudzeń, staniesz się dla ludzi cuchnący.

Na ten sam kształt głupi wyższego spostrzeże, co mrówka słonia.

Jeśli mając lat czterdzieści lub pięćdziesiąt nadal wierzysz w miłość, to mentalnie nie wyrosłeś z pieluch.

Są głowy wielkie, są też napęczniałe. Rzecz w tym, by umieć jedne od drugich odróżnić.

Kto zna ból, nie musi znać cierpienia. Nasze mylne o rzeczy mniemanie łatwo jednak jedno z drugim scala, czyniąc rojenie, powołując do życia marę.

Miłość to mrzonka. Próżno na nią liczyć. To już doprawdy wiele, gdy nie wchodzimy sobie w drogę.