Aforyzmy — ODIUM

Gdy psychiatra spotyka w swym gabinecie szaleńca, po wykrzyknięciu "Ecce homo!", winien go z błogosławieństwem odesłać do domu.

Większość ludzi czyni z miłości bożka, zbawiciela, któremu wyznaczają, zresztą całkiem nieświadomie, zadanie uwolnienia od emocjonalnej pustki i egzystencjalnej trwogi oraz nieznośnego ciężaru "ja". Takie widmo miłości może się utrzymać tylko w mrokach.

Pozwolić ludziom mówić to jak pozwolić im oddychać. Rzecz w tym, że nie chcemy współoddychać, lecz zabieramy innym powietrze.

Wyrozumiałość zaczyna się od spojrzenia w lustro. Oskarżenia tracą na sile, w miarę jak twoje wewnętrzne lustro się oczyszcza, staje się coraz mniej mętne.

W chwili zagrożenia pojawiają się zastępy słów, te "zbawcze" armie... jak szklane parawany.

Gdybyśmy potrafili słuchać, wiedzielibyśmy, co widzimy. Jednak nazbyt często się zdarza, że "wiedza" zatyka nam uszy.

Sukces w świecie to w istocie poddaństwo, oddanie swego losu w ręce chimerycznej władzy bezrozumnych mas.

Posiadać można tylko małą wiedzę, duża bierze nas w swoje posiadanie.

Nikt nie widzi, jak rośnie trawa, wszyscy widzą wariata, lecz nikt nie słyszy, jak rośnie wariat.

Dystans, jaki dzieli cię od wariata, to ten sam, jaki dzieli cię od siebie. Efekt ślepej plamki ja.

Kiedy zdecydujesz się widzieć, bierzesz zarówno gwiezdny pył, jak i ziemski kurz.

Im bardziej się słowami zasłaniasz, tym bardziej stajesz się przezroczysty.