Sponiewieranie mnie rani
obłuda i kłamstwo tli się
niesprawiedliwością

sczerniałe serce
niegdyś czyste jak łza
regeneruje się powoli

czym są uczucia?

Intencją rozbitej duszy
powietrzem pożądania
wnętrzem okrucieństwa

zagubiony w bajce
proszę o łaskę
swoją realność

Litości...

w kamiennym nagrobku jest zdjęcie
bliskie odbicie naszej przyszłości
wskazówka o przemijalności
symbol zapisanych płaczem uczuć
w rozgłosie pustki wspomnień

pomnik szans i straconych nadziei
woda jak wiatrem szarpane lustro
tamowana fundamentem niewiedzy
gra losem i śmiercią

rysuje się mapa sensu istnienia
co wygraną przypadkiem zwrotką
rozbrzmiewa darem wręcz cudem
ogniem miłosnym przeżywania
złudnego „Jestem”

Kobieca strona białej kartki papieru
próg szczęścia wydaje się być pusty
w domu czeka pobudzony muzyką
makijaż opada z ciepłą wodą

kapsułka relaksu i refleksji
obrazy tlących się jej myśli
tajemniczych, intrygujących
przerażonych pełnych żądzy
podziw prowadzi je w nieznane

serce otwarte gdzieś wychodzi w deszcz
po rozum,film się skończył
Łzy,ciepły sweter przy kominku
otrze przykryje i rozpali
skosztuje delikatnie ciała

aromat zieleni i czystości
wybija północ
opatrzy bezpiecznie i przytuli
podaruje słodycz błogiego snu

W twych oczach nie przeczytam twoich myśli
to grzech ingerować w ideał każdego mężczyzny
dwadzieścia sekund wystarczy do zazdrości
Twoje oczy! ile Mocy!

Samotna kobieta, drink, tlący się papieros,
czysta i niewinna przy okrągłym stole
córka diabła w demonicznej odmienności
intrygująca odległym płomiennym spojrzeniem

Poczułem... fala, przeszyły mnie dreszcze,
delikatny wibrujący głos jak w transie
na scenie, niesamowita muza nocy
już tęsknie za tym bólem rozkoszy

Aura głębi zrozpaczonej duszy
pragnącej ideałów miłości
wolności i wyrozumiałości
zawsze wysoko śnić na jawie

Zaklęta sala jak fotografia
Muza nocy lśniąca w melodii
wyzwanie moje, muszę je podjąć
czerwona suknia, oczy demona

smuga dymu i mój stary płaszcz
nie w szatni, wibruje i tańczy
otula ponętnie czerwony ideał
choćby do końca świata