To nie prawda, że do pogardy i odrzucenia można przywyknąć.
Dopóki masz serce będzie i ból i łzy będą.

Wracasz do starych miejsc, a tam już nie ma skrawka Twego nieba, ni śladu Twych stóp, nikt nawet listu nie zostawił, że okradł Cię ze wspomnień i nadziei, żę bedzie jeszcze lepiej.

Zatrzymaj się i odwróć za siebie, czy już wszystkie mosty zniszczone?
A może jest jeszcze chodź jeden, który można odbudować.

Chociaż w życiu często burze pamiętaj, zawsze są jeszcze mosty które można odbudować.

Gdyby tak móc uciec od samej siebie, daleko, daleko gdzie sama siebie nie znajdę.

Czasami myślisz, że gorzej juz być nie może i nagle słyszysz z ust Matki - żałuje, że żyjesz.

Człowiek cierpcy latami uwolniony z utrapienia tęskni najbardziej za bólem

Gdy w oczach łzy jak mam wytłumaczyć sobie, że nie można płakać?

A przecież mieliście nie mieć serca i uczuć. Zawsze powtarzaliście, że was nie można zranić a teraz Kochasz bardziej niż ja.

A Ona wariatka nieubłagana za nic wariata pokochać nie chciała.

Tylko umysł daje wolność. Serce to klatka, uczucia to zniewolenie umysłu.

Powiedz jak to zrobiłeś, że niezmywalna kredką namalowałeś mi uśmiech na buzi ?

Twoje spojrzenie chociaż tak ukryte mówi mi o Tobie więcej niż wszystkie mądre i wyszukane słowa wypowiadane bez potrzeby, aby zagłuszyć tą błogą cisze mówiąca nam tak wiele.