21 grudzień 2014, 17.47

Nie deszcze, nie wiatry
Nie złość, i brak słońca.
To mnie nie zatrzyma,
ja dążę do końca.

Czy będzie wesoły, czy smutny
czy na morzu czy lądzie.
To bez znaczenia
gdzieś musi być koniec.

Tych bóli i żali,
i samotności.
Gdzieś musi być koniec
mej patetyczności.

Bo gdy księżyc na niebie
w ciemnych chmurach grzęźnie
Ktoś gdzieś daleko
Ma słońce na horyzoncie.

A ja...
Błądzę, błądzę, błądzę.

Bezimienny Kamil.

Tuż przed odejściem mówisz:
-Bądź wolny.
Tuż przed mentalną katorgą odpowiadam:
-Więc zanim znikniesz zdejmij ze mnie te kajdany.

Jeżeli jeszcze kiedykolwiek moja druga połówka ma mnie zostawić, to ja dziękuję.
Jestem chory na emocje. Skazany na samotność.