obito

Kiedy to się zaczęło?
Pogubione myśli odbijane od ścian
Wrzeszczą tą przeklętą ciszą
Zawsze tam gdzie boli najbardziej

Sam już nie wiem kiedy to było
Nie tak dawno się zdaje
Zakurzone fotografie wspomnień
Coraz bardziej niszczeją

Uwikłany bez tchu w pajęczą sieć
Spokojnie czekam na koniec
Jednak pragnę czegoś jeszcze
Wystarczy mi jedno

Kolejny dzień by przebić ten mur smutku
By uporać się z duchami delirium
Sączącymi mój los jak świeżą kawę
Niby Werter bez ostatniego aktu

Miałeś wrażenie
Kiedyś słuchając liści
Że marnujesz czas

I ciągle uciekasz sam
Bo życie to za dużo

Spadły już liście
Kiedyś byłaś jedyną
Lecz czas się zmienił

Jesień już upłynęła
Sam nie wiem kiedy i jak

Przybyła inna
Ta zima mnie zmieniła
Samotny ten świat

A teraz jestem tutaj
Błądząc po niej myślami

Kilka mocnych słów
Oddech szybko się kończy
Bez rytmu życie

Ucieczka przed ciemnością
I już nie wiem co ma ma sens

Dwadzieścia jeden
Wiosen - a życie zmierza
Tylko ku glebie

Zima nie zna czasu
Liście nie opadają na próżno

Dwadzieścia pustych wiosen
Choć pełno spadło owoców

Kochać nie jest łatwo
Niespokojna tęsknota
Wbija swe ostrze
Coraz głębiej

Myśli błądzą gdzieś
We wszechświecie

A serce czeka
Jedynie z nadzieją
By choć na chwilę
Znaleźć nowy dom

Choćby na tę jedną
Porę roku

Czekam na Twój list
Który wciąż nie nadchodzi
Pomijam życie

Czekam na Ciebie myśląc
O wodzie na pustyni

Przysiadł obok mnie
Zaśpiewał rytmem duszy-
Słowik odleciał

I znowu jesień
Opadające liście
Mleczna pogoda

Coraz szybciej biegnie czas
Zostawiając mnie w tyle

Wyhaftowane
Tatuaże ze wspomnień
Jak blizny wojny

Cierpienie i pokuta
Nie zawsze mają dosyć

Białe łzy spływają z parapetu
Niewinne i niewysłuchane
Bez krzty doświadczenia
Spadają w otchłań nieznaną

Czarny cień obserwuje
Sycąc się każdą chwilą
Czeka na jeszcze jeden krok

Ktoś kiedyś powiedział
Że takie jest życie

Całe życie jest
Tylko stekiem frazesów-
Skromny ludzki raj

Z okna obserwuję ten dziwny świat
Bez żalu że mnie pozostawił samemu sobie
Ile można czekać na jedną prostą decyzję
By dołączyć do uśmiechów gładkiego nieba
Kiedy słońce bezustannie gaśnie

Wszystko pędzi przed siebie
Chwila zastanowienia
Szybka decyzja i cała naprzód

Z okna obserwuję ten dziwny świat
Wszystko dorasta do absurdalnych wyobrażeń
Ludzie już bez tchu gonią swe marzenia
Przeżarte na wskroś i przeżute dla zasady
By żyło się lepiej

Dzień noc lato jesień zima wiosna
Wszystko w tym kole się toczy
By dosięgnąć zapomnienia