Pielęgnowałam swój ogród trochę ponad 15 lat. Zasadziłam parę roślin, inne nasiona przywiódł wiatr lub ludzie. Teraz gdy przekraczam miedzę widzę, jak bardzo mój ogród jest zniszczony i że żadne z nasion nie wydało należytego plonu. To wszystko moja wina. Część roślin nie chciała tu rosnąć, inne za bardzo pielęgnowałam, podlewałam, aż w końcu zgniły, jeszcze inne wyrwałam zamiast chwastów. Tam gdzieś na poboczu rośnie tylko jeden kwiat jeszcze żywy, lecz w nie najlepszym stanie. Nazywa się Nadzieja...

Ludzie są jak linie papilarne. Tak samo jak na całym świecie nie ma dwóch takich samych układów tych linii, tak nie ma dwóch takich samych osób.

Życie jest jak szklana kula. Idziemy z nią w rękach i wszystko jest dobrze, dopóki nie wypadnie ona nam z rąk. Wtedy musimy się schylić i na nowo wziąć ją w swoje ręce. Jednak przy każdym upuszczeniu niektóre części rozsypują się po podłodze i coś tracimy my i nasza kula. Nigdy nie należy się poddawać i zawsze brać ten strasznie pokaleczony przedmiot.