Losy papieru toaletowego się ważą,
Kiedy to pupę szkłem chcą utrzeć,
albo co gorsza, czyjąś twarzą!
Aby wyjść z ludzką twarzą - papier do życia niezbedny!
I tak mnie nagle natchnie...
Papier jest papier, lecz kiedy go braknie?
I skąd we mnie Boże, takie dewiacje?!
Toaleta publiczna, jestem niepocieszony!
Zabrakło papieru, kurde!
Filozof - z lekka zabrudzony.

Chciał innych "puścić z torbami"!
Zaoszczedzil na szampanie.
Zaoszczedzil na lampkach.
Puści ich "z torbami"
Puści, ale w trampkach!

Pewna pani sugerowała, że jest bardzo oczytana.
Lecz swoim zachowaniem przypominała pawiana.
Powoływała się na różne znakomitośći.
Urągając przy tym ich godności.
Na szczęście sztuka obroni się sama.
Mając nawet za' konesera' pawiana.

Autostop.
A na nim stoi zakonnica.
Podjechała do niej Porsche - kobieta ladacznica.
- A skąd taki drogi samochód? i jak na niego zarobić?
- Oddałam ciało jednemu bogaczowi.
- Mieszkam w domu z basenem,
dostałam też za ciało.
Zakonnicy w tym momencie się płakać zachciało.
Rozgoryczona więc do zakonu wróciła.
Usłyszała pukanie i drzwi uchyliła.
Myśli chwilę i tak jej rozum radzi:
- Niech te czekoladki ksiądz Franciszek sobie w du*pę wsadzi!

Kolacja przy świecach.
I wieczór uroczy.
Ona patrzy w jego.
On w jej patrzy oczy.
Ona ma motyle w brzuchu.
A on ma straszne wzdęcia.
Chyba z tego nagłego przejęcia?
No wyduś to z siebie!
Myślała z miną rozmarzoną...
Nie wytrzymał, wystrzelił!
-Czy zostaniesz moją żoną?!
Oczywiście, że zostanę mówi cała w pąkach!
Nie czuli nawet przy tym uwolnionego bąka.
Bo byli już cali i tylko w skowronkach.

Spałam.Był środek nocy.
Nagle śmierć zajrzała mi w oczy.
-Przepraszam, czy tu mieszka Stefan Zawada?
-Nie - odpowiedziałam - piętro wyżej.
I poszła po sąsiada.
- Zaraz , zaraz! pomyliło mi się!
No i odszedł Nowak Zdzisiek!
Często omyłkowo śmierć zabiera ludzi.
Błąd w papierach?czy paradoks?
ludzkie lęki budzi...
Nie można jej zniechęcić, przekupić, oszukać.
Nie! dla śmierci liczy się tylko to, '' że sztuką jest sztuka''.

@@

Na każdego miał jakąś teczkę.
Notatkę, adres, karteczkę.
Podglądał, wypytywał, podejrzewał.
W dobrych intencjach zła się upatrywał.
O wszystkim i wszystkich musiał wszystko wiedzieć.
Potrafił w oknie cały dzień przesiedzieć.
W obawie, że jest śledzony.
Zawsze chodził przyczajony.
Miał innych zawsze na oku.
Nawet już grubo po zmroku.
Może w innych profesjach to rzecz 'dopuszczalna'
jego diagnoza : schizofrenia paranoidalna.

Krytyka nie każdego dotyka.
Jak mucha w zupie.
Jak gacie na słupie.
Jak w gardle ość - robiona na złość...
Bywa jak tlen potrzebna.
Bez niej to nauka biedna.
Mowa o tej mądrej...
Która nie jest pokłosiem...
Całą resztę można mieć w du*pie,
albo grzeczniej - w nosie...

Bo ja to se*ksu nie lubię, odkąd czytam wiersze!
- A Ty ciągle wzdychasz - czego Ty chcesz więcej?
- Przecież piorę, sprzątam, pracuję, gotuję!
- Weż wiersze do ręki, to się wyluzujesz!
- Poczytamy razem, objaśnimy sobie...
se*ks jest obsceniczny! - będziesz biegły w mowie!
- Do kogo ja mówię!?...znowu mi gdzieś uciekł!?
Pewnie będzie teraz szukał swoich WŁASNYCH uciech!!!

Właśnie wróciłam od stomatologa,
najpierw był strach, a potem to trwoga ...
czy z konieczności, czy z mej głupoty?
wyrwał mi dzisiaj siedemset złotych!

Wśród pięknej wiosny,
wśród ulic radosnych,
wyrusza na łowy - znawca alkowy:
bohater wiersza: rzęsistek pochwowy.
Odwiedza bary i restauracje,
tutaj przykucnie, przyjrzy się bacznie...
Na kogo dzisiaj tu zapolować?,
by życie przedłużyć, a zdrowiu pomstować...
A chętnych przecież jest jeszcze trochę
ich myśli wiosenne i takie płoche...

Tu pachnie wiosna, tu płynie strumyk,
O! młodzież niegłupia - używa gumek!

Mówi ciało do duszy:
- Ależ ty jesteś zatruta!!!
- Ja walczę z problemami,
ale z ciebie to Boruta!,
bo karmisz się śmieciami!

-Jak mam czuć się dobrze,
w tak toksycznym ciele?
- Dobrze ty duszo nieczysta!,
od jutra: nie piję! nie palę! i nie jem!

Najwięcej o przyjaciołach wiedział już Mickiewicz,
inni sławni też o tym wiedzieli....
Prawdziwy przyjaciel, to Ten,
przez którego ze strachu się nie zes*rasz!
A ON ze strachu na drzewo nie spierdzie*li!

insp.A.Mickiewicz

- Nie kpij waćpanna z moich'' przywarów''!
ty sama wyglądasz, jak dziew*ka z koszmaru!
A może ja bym się z tobą ożenił?
Jesteśmy tak ohydni, że dla siebie stworzeni!

Nic mnie już nie smuci , ani też nie cieszy .Nic mnie już nie boli , nie posiadam woli. Nic mnie już nie kusi , nawet żeby zgrzeszyć.Jestem też powolna , bo gdzie mam się spieszyć?Nie odczuwam głodu , nie odczuwam chłodu , a Ty pytasz : ''Co tam u mnie ?" -Przecież wiesz , że leżę w trumnie !!!