Dzień dłuży się w nieskończoność, snujemy tysiące planów, prowadzimy sami ze sobą wymyślone dialogi, przyrzekamy się zmienić i trwamy w niepokoju aż do nadejścia osoby, którą kochamy.
A kiedy jest wreszcie obok, to brak nam słów.
Bowiem długie godziny oczekiwania wywołują napięcie, napięcie przekształca się w lęk, a lęk sprawia, że wstydzimy się okazać własne uczucia...

Myślę, że najgorsze co może kogoś spotkać to przegapienie swojego życia. Nie wykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień,na odnalezieniu sensu i wreszcie na poznanie i pokochanie siebie samego.
Najgorsze dla człowieka to obejrzenie się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie,że z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.