i myśli mnie nachodzą takie złe, ciemne.
i wydaje mi się że was juz nie ma, ze kazdy przeciwko mnie, że wszyscy się bawia, że tylko ja jestem sama.
i myślę, ze szkoda mi tych dni kiedy byłes na wyłacznośc, kiedy mnie przytulales, kiedy poprostu byles kolo mnie. i mimo tego ze jestes totalnym idiota, pozerem i chamem ja wciaz tesknie za tym czasem kiedy byles moj.
i wiem ze jestem glupia. i to upokarzajace.
bo ty mnie niszczysz a ja cie lubie.
i takie refleksje mnie naszly tak teraz ze przeciez tez kiedys bede szczesliwa, ze bedzie taki czas ze ktos mnie bedzie kochal i tylko mnie.
tylko ze te refleksje sa krotkie. za krotkie. zaraz po nich przychodza mysli ktorymi sie karam.
karam sie za to kim jestem.
mam wtedy przed oczami wszystkich ktorych lubie i oni ida. uciekaja ode mnie. nie moga sie na mnie patrzec. sluchac mnie.
i wtedy to wlasnie potrzebuje ciebie.
ty chlopaku tu odgrywasz glowna role.
szkoda tylko ze cie nie ma.

z mego bloga.
nimfetka

powoli nieogarniam rzeczywistosci. zapuszczam sie w glab wlasnego umyslu i gubie sie wsrod mysli, pytan i wspomnien. i mam niezmierna ochote zniknac. zamieszkac we wlasnej glowie i wreszcie odkryc tajemnice. tajemnice mojego umyslu. tylko czuje strach. nic wiecej tylko strach, przed rozczarowaniem. obawiam sie ze rozczaruje sama siebie i to bedzie krotki epizod psychotyczny ktory zostawi na mnie slad do konca.
i nie bede juz nic znaczyc dla siebie.
i nie bede nic znaczyc dla innych.
i nie bede nic znaczyc dla ciebie.

Upokarzasz, poniżasz, wyśmiewasz mnie.
Lubisz to.
I może nie miałabym ci tego za złe,
gdybyś potem nie błagał o przebaczenie.